Σε μια συνέντευξη στην ΕΡΤ που συγκλόνισε, ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της φιλίας του με τον θρυλικό ηθοποιό Αλέν Ντελόν. Ο Γαβράς περιέγραψε τον Ντελόν ως έναν αυτοδίδακτο καλλιτέχνη με μια προσωπικότητα τόσο γοητευτική όσο και αινιγματική.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που μοιράστηκε ο Γαβράς αφορούσε την ταινία "Μίστερ Κλάιν". Παρότι το σενάριο που είχαν γράψει μαζί με τον Φράνκο Σολίνας είχε τεθεί αρχικά στο περιθώριο, ο Ντελόν επέμεινε να το υλοποιήσει, αποδεικνύοντας έτσι την αφοσίωσή του στο έργο.
Ο Γαβράς χαρακτήρισε τον Ντελόν ως έναν "πρίγκιπα του κινηματογράφου", αναγνωρίζοντας τον σπάνιο συνδυασμό ταλέντου, χάρισματος και ατίθασου πνεύματος που τον διέκρινε. Η συνέντευξη αποτέλεσε μια συγκινητική αναδρομή στη ζωή και την καριέρα ενός από τους μεγαλύτερους σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου."
«Είχαμε γράψει το σενάριο μαζί με τον Φράνκο Σολίνας, τον Ιταλό σεναριογράφο. Δεν το είχαμε γράψει για τον Ντελόν, το είχαμε γράψει για τον Μπελμοντό, αλλά είχαμε κακές σχέσεις με τους παραγωγούς, κάνανε αλλαγές μεγάλες και το παρατήσαμε εγώ και ο Μπελμοντό. Ο Αλέν Ντελόν το αγόρασε, αγόρασε τα δικαιώματα και με κάλεσε. Μου είπε θα το κάνουμε μαζί, θα κάνεις ό,τι θέλεις, εγώ θα είμαι ο παραγωγός. Τελικά δεν μπορούσα να προδώσω τον Μπελμοντό και του είπα δεν μπορώ, θα ήταν ανήθικο να αφήσω τον Μπελμοντό για εσάς. Ο άνθρωπος συνέχισε να έχει μαζί μου πολύ καλές σχέσεις μέχρι πριν από 3-4 χρόνια που συναντηθήκαμε τελευταία φορά» είπε ο σκηνοθέτης στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με την εκπομπή.
Για τον χαρακτήρα του και την ιλιγγιώδη άνοδό του στο κινηματογραφικό στερέωμα, ο Κώστας Γαβράς επισήμανε: «Ήταν ιδιαίτερος ηθοποιός και μοναδικός. Μοναδικός για τον χαρακτήρα του και γιατί δεν είχε περάσει από σχολή για να φτάσει εκεί που έφτασε. Τελείως αυτοδίδακτος και μάλιστα μπορών να πω με πολύ μικρή κουλτούρα καλλιτεχνική, κινηματογραφική και θεατρική. Ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια, δεν είχε κάνει σπουδές. Μπήκε στον κινηματογράφο απότομα και μας είχε κάνει σε όλους εντύπωση στην ταινία του Βισκόντι “Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του”. Ήταν καταπληκτικός». Και πρόσθεσε ότι ο Αλέν Ντελόν ήταν ο ίδιος μπροστά και πίσω από τις κάμερες. «Ήταν συμπαθέστατος και αγριότατος. Η αγριότητά του ήταν όταν έβλεπε κάποιον ηθοποιό ή σκηνοθέτη που δεν είχε ταλέντο. Τον άλλαζε αμέσως. Ήταν το στιλ του. Κι αυτός δεν έπαιζε ποτέ το καλό παιδί. Έπαιζε τους ρόλους που τον ενδιέφεραν. Καλό τέλος, κακό τέλος, αν τον ενδιάφερε το έκανε αμέσως, χωρίς δισταγμό και χωρίς να ζητήσει αλλαγές. Ο “Κύριος Κλάιν” που είχαμε γράψει είχε ένα τέλος αρνητικό και το δέχτηκε γιατί τον ενδιέφερε»