Το Βίος και Πολιτεία(1987) του Νίκου Περράκη αποτελεί συνέχεια της Λούφας και Παραλλαγής (1984), και μετά από τόσα χρόνια παραμένει επίκαιρη ακόμη και σήμερα, παρουσιάζοντας μας την όλη εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μία κωμωδία με ένα αριστοτεχνικό σενάριο, και εξαιρετικές ατάκες από το υπέροχο και σπουδαίο cast ηθοποιών. Η ταινία διαδραματίζεται 20 χρόνια μετά την Λούφα και Παραλλαγή. Οι ηθοποιοί που παίξαν και στις δύο ταινίες είναι η Rocky Taylor, που παίζει τη Cindy, η Ρίτα Λαμπρινού, που παίζει τη μητέρα του Λάμπρου, και ο Γιώργος Κιμούλης ο οποίος υποδύεται διαφορετικό χαρακτήρα . Στη Λούφα και παραλλαγή κάνει τον Λάμπρου, ενώ στο Βίος και Πολιτεία κάνει τον Καραμάνο.
Μια από τις πιο πολιτικές ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Οι ήρωες της ταινίας «Λούφα και παραλία» (1984) συγκεντρώνονται μετά από είκοσι χρόνια για να αποτρέψουν -είτε λόγω αστυνομικού εξαναγκασμού είτε λόγω δικών τους κινήτρων (συμπάθεια, οικονομικά/πολιτικά συμφέροντα, μόνο και μόνο για να γελάσουν)- τον πρώην σύντροφό τους από το να πραγματοποιήσει την απειλή του και να ανατινάξει το κεντρικό κτίριο του εθνικού οργανισμού επικοινωνιών, αν δεν λάβει χρόνο τηλεοπτικής μετάδοσης για να μιλήσει σε μια επαναστατική διαμαρτυρία κείμενο ενάντια στη δημόσια μηχανή. Η ταινία αποτελεί ένα αρκετά ολοκληρωμένο και εύστοχο σχόλιο για τους μηχανισμούς της κυβερνητικής αδιαφορίας, που συγκαλύπτει και τελικά καταπίνει ξένα στοιχεία. Μια πικρή, καλοδομημένη σάτιρα, σαρκαστική και πάνω απ' όλα εκπληκτικά σύγχρονη λόγω του διεθνιστικού της χαρακτήρα. Η ταινία απέχει πολύ από το να περιοριστεί σε μια κοινωνική κριτική βασισμένη στους ήρωες της προηγούμενης ταινίας.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο μοντάζ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1987 και το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας ΥΠΠΟ για τον Α' Ανδρικό Ρόλο.
Πλοκή: Ένας ιδιοφυής ηλεκτρονικός, ο Μιχάλης Καραμάνος, είναι υπάλληλος του "Τηλεπικοινωνιακού Οργανισμού Ελλάδος" και φαίνεται πως είναι ο μόνος που μοιάζει να μην έχει ενσωματωθεί πλήρως στο παμφάγο σύστημα. Όντας μέλος της επαναστατικής οργάνωσης Συνταγματικός Αγώνας, που μάχεται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, συνδέει τον κομπιούτερ του διοικητού του "Τ.Ο.Ε." μ' έναν εκρηκτικό μηχανισμό, απειλώντας έτσι να καταστρέψει τις τηλεπικοινωνίες της χώρας, αν δεν του επιτρέψουν να εκπέμψει από την τηλεόραση το επαναστατικό του μήνυμα και μάλιστα κατά τη διάρκεια μετάδοσης ενός σημαντικού ποδοσφαιρικού αγώνα. Οι Αρχές, θεωρώντας πως τον χτύπησε κάποια τρέλα, προσπαθούν να τον συνεφέρουν χρησιμοποιώντας τους παλιούς του φίλους από τον στρατό, τους οποίους μαζεύουν έναν-έναν ως μεσολαβητές.