Γράφει η Μαρία τσιμπογιάννη
Τίτλος: Το νησί
Συγγραφέας: Ράγκναρ Γιόνασον
Μετάφραση: Βίκυ Αλυσσανδράκη
Εκδόσεις Καστανιώτη @kastaniotis_ed
Σε αυτό το βιβλίο βρίσκουμε τη Χούλντα να έχει χάσει και τον άντρα της και το παιδί της. Πιο μόνη από ποτέ, επιζητά υποθέσεις οι οποίες θα τις ταράξουν τα νερά και θα την βγάλουν από τη μοναξιά της. Η αυτοκτονία μιας κοπέλας ανασύρει μνήμες στους φίλους της που θέλουν να ξεχάσουν. Μικρά μυστικά λειτουργούν ως τροχοπέδη στην έρευνα της Χούλντα και καλείται να τα ανακαλύψει.
Αν κι είναι το δεύτερο έργο της σειράς δεν είναι καθόλου ώριμο. Παράλληλες ιστορίες χωρίς εγκιβωτισμούς παρουσιάζονται στον αναγνώστη σαν ένα παζλ το οποίο καλείται να λύσει. Σε 10 πρώτα κεφάλαια παραθέτονται τόσα πολλά ονόματα τα οποία αν δεν τα γράψεις κάπου, την πάτησες, κοινώς. Κάποιες ιστορίες που παρεμβάλλονται μπορούσαν να είχαν παραληφθεί καθώς απλά παρατίθενται στο βιβλίο και δεν συμβάλλουν στην εξέλιξη της ιστορίας, αλλά λειτουργούν περισσότερο ως επιβράδυνση. Ωστόσο, ο οίστρος γραφής έρχεται μετά τη μέση του βιβλίου ο οποίος περιπλέκει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να φωτογραφίζει τους υπόπτους. Τα αισθήματα αγωνίας που καλλιεργούνται στο τελευταίο βιβλίο της σειράς, στο συγκεκριμένο δεν υφίστανται παρά μόνο μετά τη μέση. Νομίζω ότι το πιο δυνατό χαρτί του συγγραφέα είναι η ατμόσφαιρα που καταφέρνει να δημιουργήσει, ο τρόπος που παρουσιάζει την Ισλανδία μέσα από τα βιβλία του, που σε κάνει να θέλεις να ταξιδέψεις και να τα δεις από κοντά.