Γράφεςι η Μαρία Τσιμπογιάννη
Τίτλος: Φράουλες
Συγγραφέας: Joseph Roth
Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου
Εκδόσεις Άγρα @agrapubs
📖 Ο Ροτ προσπαθεί να συντάξει από την αρχή τις φράουλες και μάλιστα σε μια επιστολή του προς τον Στέφαν Τσβάιχ αναφέρει πως έχει έρθει η κατάλληλη ώρα. Οι φράουλες δεν είναι παρά οι αναμνήσεις από την πατρίδα του την Γαλικία μια περιοχή που ανήκε στην Αυστροουγγαρία και σήμερα ανήκει στην Ουκρανία. Τα παιδικά του χρόνια δεν είναι παρά "μικρά σβολαρακια χώμα, κολλημένα στις φράουλες, τόσο μικρά που δεν φαίνονταν με γυμνό μάτι" που ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος τα παρέσυρε όπως "ο χυμός της φράουλας τα παρασέρνει και η απαλή ψίχα του φρούτου σου χάιδευε τον ουρανίσκο". Από αυτά τα χρόνια έμεινε η ανάμνηση της γεύσης και των ανθρώπων. Ο Ροτ πια βρίσκεται χωρίς πατρίδα αφού η Αυστρία έχει πέσει ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται και χωρίς γυναίκα καθώς υποφέρει από σχιζοφρένεια. Η προσπάθεια του να ολοκληρώσει τις φράουλες μένει ανεπιτυχής καθώς πολλά έργα τις περιόδου αυτής παραμένουν ανολοκλήρωτα. Στη συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνονται κι άλλες δύο προσπάθειες του Ροτ να αναφερθεί στην πόλη του, οι οποίες βρέθηκαν, όταν πέθανε,μαζί με τα πράγματα του που κουβαλούσε.
Αξίζει να αναφερθεί πως ο Ροτ εστιάζει στην αλλαγή που υπόκεινται τα πράγματα και στην ελπίδα να ταξιδέψει μακριά και ειδικά την εποχή που ο Χίτλερ φαίνεται πως θα ανέβει στην εξουσία.
📝Το κείμενο του έχει ακριβώς τον ίδιο νοσταλγικό χαρακτήρα της "Σκακιστικής νουβέλας" που γράφτηκε αργότερα από τον φίλο του Τσβάιχ. Άνθρωποι που έζησαν τόσο έντονα σε μια χώρα, τώρα βρίσκονται έρμαια και αυτοεξόριστοι γιατί οι χώρες τους, πολύ απλά, δεν υπάρχουν πια όπως αντιστοίχως και οι άνθρωποι. Οι αναμνήσεις τους δεν είναι παρά άγριες φράουλες που ξεπηδούν στο μυαλό του Ροτ μέσα από τα φαντάσματα που δημιουργεί το αλκοόλ. Μέσα από την γεύση της φράουλας καταλαβαίνεις ότι όλα είναι αναλώσιμα και το μόνο που μένει είναι η ανάμνηση αλλά κι αυτή χάνεται όταν χαθούν οι άνθρωποι.