Γεννημένος το 1907 στην Ελευσίνα προερχόταν από στρατιωτική οικογένεια, .ο αδελφός του ήταν αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού και ήρωας του β' παγκόσμιου πολέμου.
Ξεκίνησε να φοιτήσει στην ιατρική σχολή αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε για να πάει στην στρατιωτική σχολή Ευελπίδων η οποία ούτε και αυτή του άρεσε και έτσι αφιερώθηκε στην μεγάλη του αγάπη, την ποίηση. Γενικώς είχε και ένα μιμηκό στυλ το οποίο ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης , Δημήτρης Ροντήρης το πρόσεξε και έτσι τον διάλεξε για να παίξει ένα ρόλο, όχι μεγάλο στην πρώτη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Γαζιάδη, το 1928.
Μετά ο Γαζιάδης έμαθε ότι ο Λάσκος έγραφε ποιήματα και του πρότεινε να γράψουν ένα σενάριο μαζί και δημιουργήσανε το Το λιμάνι των δακρύων η οποία είναι μία από τις πρώτες ελληνικές βουβές ταινίες. Έγραψε επίσης σενάρια και για άλλες τρείς ταινίες, της Dag Film, οι οποίες είχαν εμπορική επιτυχία, ενώ στις αρχές του 1930 εντάσσεται στο δυναμικό της Ολύμπια Φιλμ του Παναγιώτη Δαδήρα(πατέρας του μετέπειτα σκηνοθέτη Ντίμη Δαδήρα). Το 1934 ο Λάσκος κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή ,"το φιλί της ζωής".
Μεγάλη στιγμή στην καριέρα του είναι το "Δάφνις και Χλόη". Όταν διάβασε το ομώνυμο βιβλίο του Λόγγου ξετρελάθηκε και πήρε την απόφαση να το γυρίσει ταινία. Ήρθε σε συμφωνία με τον πατέρα του Αντώνη Καρατζόπουλου και γυρίσανε την ταινία. Η πρωταγωνίστρια που έκανε την Χλόη , η Ελληνοαμερικανίδα χορεύτρια Λούση Ματλή την βρήκε τυχαία στο δρόμο και προτείνωντας της να παίξει στην ταινία εκείνη δέχθηκε. Ο δεύτερος πρωταγωνιστής ,ο 18χρονος Έντισον Βήχος, τυχαία τον βρήκε ο Λάσκος στην μάντρα του Αττίκ στα παρασκήνια να βλέπει την παράσταση και προτείνοντας του δέχθηκε να παίξει. Η ταινία γυρίστηκε στη Μυτιλήνη. Το "Δάφνις και Χλόη" έχει μείνει στην ιστορία και για το πρώτο γυμνό όχι μόνο στον Ελληνικό κινηματογράφο άλλα και γενικώς στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Για να πειστεί η πρωταγωνίστρια να δειχθεί δεν ήταν καθόλου εύκολο. Η σκηνή γυρίστηκε στο χωριό Αγιάσος σε έναν καταρράκτη που υπήρχε.
Στην διάρκεια της Κατοχής , το 1941 ο Ορέστης Λάσκος ξεκινάει το Βαριετε. Ανοίγει το θεάτρο βαριετέ «Αλκαζάρ». Ο κόσμος της κατοχικής Αθήνας έβρισκε διέξοδο στον χώρο αυτόν . Μέσα στην σκοτεινιά της Κατοχής ,ήταν μια φωτεινή όαση το βαριετε. Η σκηνή του έλαμπε απο φως, το Αλκαζαρ κάθε βράδυ γέμιζε. Από σαλταδόρο μέχρι αριστοκράτη . Για να περάσουν δύο ώρες ξεχνώντας τα βάσανα τους. Μέχρι το 1949 κράτησε το βαριετε, μετά ο Ορέστης Λάσκος ξαναμεταπήδησε στον κινηματογράφο.
Πολλές από της ταινίες του, μετέπειτα στα χρόνια των 60s συνολικά 55 ταινίες του Ορέστη Λάσκου ήταν αδιάφορες, άλλες βλέπονται μέχρι και σήμερα, Η "Δάφνις και Χλόη" θα είναι πάντα η ταινία που θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου και της καριέρας του. Ενδεικτικά να αναφέρω μερικές ταινίες: «Τύφλα Νάχη ο Μάρλον Μπράντο», «Μικροί και Μεγάλοι εν Δράσει», «Φουσκοθαλασσιές», «Ο Γεροντοκόρος» , «Διακοπές στην Κύπρο μας» και πολλές άλλες.
Ο Ορέστης Λάσκος έφυγε απο τη ζωή στης 7 Σεπτεμβρίου του 1992 σε ηλικία 85 ετών.