Ο Ντίμης Δαδήρας γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1924 στην Κωνσταντινούπολη και το 1927 μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Δαδήρας, που ίδρυσε την κινηματογραφική εταιρεία «Ολύμπια Φιλμ».
Ο Δαδήρας σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα, αλλά γρήγορα τον κέρδισε ο χώρος του κινηματογράφου. Ξεκίνησε το 1950 ως βοηθός σκηνοθέτης στην ταινία «Οι Απάχηδες των Αθηνών» του Ηλία Παρασκευά (σε παραγωγή του πατρός Δαδήρα).
Το 1951 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο νεορεαλιστικό αριστούργημα του Γρηγόρη Γρηγορίου «Πικρό Ψωμί» (σε παραγωγή του πατρός Δαδήρα).
Το 1953 γύρισε το πρώτο του έργο, «Το τραγούδι του πόνου». Ακολούθησαν 50 ακόμη ταινίες μέχρι το 1982: «Ο Γολγοθάς μιας Ορφανής», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», «Το τρελοκόριτσο», «Χαρούμενοι Αλήτες», «Το Νησί των Γενναίων», «Ποια είναι η Μαργαρίτα;», «Μιας πεντάρας νιάτα», «ΟΧΙ», «Η Κόμισσα της Φάμπρικας», «Ιπποκράτης και δημοκρατία», «Οι φανταρίνες», «Γκαρσονιέρα για δέκα», «Φυλακές ανηλίκων» κ.ά.
Το 1968 ο Δαδήρας κέρδισε 2 βραβεία στο 9ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Αρτιότερης Παραγωγής & Σκηνοθεσίας) για την ταινία «Στα σύνορα της προδοσίας». Την επόμενη χρονιά κέρδισε ένα ακόμη βραβείο (Αρτιότερης Παραγωγής) για την ταινία «ΟΧΙ».
Πρώτη του σύζυγος ήταν η γνωστή ηθοποιός Γκιζέλα Ντάλι, με την οποία γύρισε 8 ταινίες: «Ραντεβού στη Βενετία», «Αμαρτωλές», «Σκάνδαλα στο Νησί του Έρωτα», «Τρία Κορίτσια απ’ την Αμέρικα», «Ου Κλέψεις», «Φτωχός Εκατομμυριούχος», «Ο Παρθένος», «Καυτή Εκδίκηση».
Το 1978 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, τη σχεδιάστρια μόδας Έφη-Μπίλη Χαρίτου (αδελφή της ηθοποιού Μαρίνας Χαρίτου), με την οποία απέκτησε τη μονάκριβη κόρη του, την ηθοποιό και μουσικό Έλλη Δαδήρα.
Ο Ντίμης Δαδήρας έφυγε τελικά από καρδιακή προσβολή στις 6 Σεπτεμβρίου 1982, σε ηλικία 57 ετών. Κηδεύτηκε στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών.