Το «Kung Fu», που προβλήθηκε από το 1972 έως το 1975, ήταν μια πρωτοποριακή τηλεοπτική σειρά. Για την ιστορία τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον είχαν υποσχεθεί στον τότε θρύλο Bruce Lee αλλά τον "πούλησαν" οι αμερικανοί παραγωγοί και τον έδωσαν στον David Carradine.
O David Carradine ως Kwai Chang Caine, ένας μοναχός Shaolin που ταξίδεψε στην Αμερικανική Παλιά Δύση. Ενώ ο Carradine ήταν ένας ταλαντούχος ηθοποιός, δεν ήταν ασιατικής καταγωγής και αυτή η απόφαση για το κάστινγκ ήταν αμφιλεγόμενη. Πολλοί θεατές και κριτικοί θεώρησαν ότι ο ρόλος έπρεπε να είχε πάει σε έναν Ασιάτη ηθοποιό, καθώς διαιώνιζε την παράδοση του Χόλιγουντ να ασβεστώνει τους ασιάτες χαρακτήρες.
Παρά τις προσπάθειες να ενσωματώσει στοιχεία της κινεζικής κουλτούρας και φιλοσοφίας, ορισμένοι κριτικοί υποστήριξαν ότι δεν είχε αυθεντικότητα στην απεικόνιση των πολεμικών τεχνών και της ανατολικής φιλοσοφίας. Η παράσταση βασιζόταν συχνά σε στερεότυπα και κλισέ, παρουσιάζοντας μια απλοποιημένη και μερικές φορές ανακριβή άποψη της κινεζικής κουλτούρας.
Μερικοί θεατές βρήκαν ότι η σειρά ήταν αργού ρυθμού, με σκόπιμo και στοχαστικό ύφος που δεν είχε πάντα απήχηση στο κοινό. Αν και αυτό ήταν σκόπιμα και μέρος της μοναδικής γοητείας της σειράς, μπορεί να αποξένωσε ορισμένους θεατές που αναζητούσαν περισσότερη ψυχαγωγία γεμάτη δράση.
Μια άλλη κριτική ήταν ότι το "Kung Fu" έτεινε να ακολουθεί μια τυποποιημένη δομή στα επεισόδιά του. Ο Κέιν συνήθως βρισκόταν σε μια νέα πόλη, αντιμετώπιζε κάποια μορφή αδικίας ή σύγκρουσης και χρησιμοποιούσε τις ικανότητές του στις πολεμικές τέχνες για να επιλύσει την κατάσταση. Αν και αυτή η φόρμουλα λειτούργησε καλά για ορισμένους θεατές, άλλοι τη βρήκαν επαναλαμβανόμενη.
Το κυρίως λευκό καστ της σειράς και η έλλειψη ασιατικής εκπροσώπησης σε βασικούς ρόλους ήταν ένα σημαντικό μειονέκτημα. Έχασε μια ευκαιρία να προωθήσει την ποικιλομορφία και τη συμπερίληψη σε μια εποχή που αυτή η εκπροσώπηση έλειπε πολύ από τα κύρια μέσα ενημέρωσης.
Παρά αυτές τις επικρίσεις, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το "Kung Fu" είχε επίσης το μερίδιό του από θαυμαστές που εκτιμούσαν την προσπάθειά του να συνδυάσει πολεμικές τέχνες, ανατολική φιλοσοφία και δυτική αφήγηση. Θεωρείται μια καλτ κλασική και μια πρωτοποριακή σειρά που άνοιξε το δρόμο για πιο ποικίλες και αυθεντικές αναπαραστάσεις της ασιατικής κουλτούρας στην αμερικανική τηλεόραση.