Πόσο επίκαιρα είναι τα τραγούδια του Γιάννη Μηλιώκα? Άλλοτε σκληρά , άλλοτε ρεαλιστικά και μελαγχολικά. Από τη μια ο προβληματισμός,από την άλλη οι σκέψεις για το δίκιο που έχουν και γι αυτό και τα αγαπήσαμε.
Μετά το άλμπουμ του «Εδώ Θεσσαλονίκη», ο Μηλιώκας μια χρονιά μετά, το 1986 και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο κυκλοφορεί τον δίσκο «Για το καλό μου», ο οποίος για να μην υπερβάλλω για κάποιους αλλά πιστεύω όπως και η περισσότερη μερίδα ανθρώπων ότι ίσως είναι και καλύτερος της καριέρας του. Με πωλήσεις που ξεπεράσανε τα 50.000 αντίτυπα και είναι η πρώτη και μοναδική φορά στην καριέρα του που θα γίνει αυτό για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη.
Η επιτυχία του δίσκου αυτού σίγουρα είναι απολύτως πανάξια αφού τα κομμάτια του δίσκου είναι υπέροχα και διαχρονικά και έκαναν τεράστια θραύση εκείνη την εποχή και μέσω του ραδιοφώνου κι μέσω τον τηλεοπτικών προγραμμάτων που παιχτήκανε.
Το ομότιτλο τραγούδι ειδικά είναι συγκλονιστικό καθώς περιγράφει πώς μπορεί ένας άνθρωπος να τρελαθεί παιρνόντας από ψυχιατρικές κλινικές ,σχεδιάζοντας στην πορεία να αυτοκτονήσει «για το καλό του». Πολύ επίκαιρο τη σημερινή εποχή αν αναλογιστεί κανείς πόσα συμβάντα ψυχιατρικών προβλημάτων υπάρχουν σήμερα.
Πέρα από της άσχημες όμως υπάρχουν και οι ευχάριστες στιγμές του δίσκου με τραγούδια όπως το «Κακοσάλεσι» που είναι διασκευή στα ελληνικά του “Speedy Gonzalez” ( το πρωτοτραγούδησε στα ελληνικά ο Θέμης Ανδρεάδης το 1980, με τίτλο «Ματσεντάλες» στο άλμπουμ του «Ως εξής»). Είναι μια συνέχεια του «Ποιμενικού ροκ» από το προηγούμενιο άλμπουμ, που ο «βοσκός» πλέον έχει αφήσει το χωριό και το «μαντρί» και κατεβαίνει στην Αθήνα…