VHS -η συσκευή που συντρόφευσε τα νεανικά χρόνια αρκετών γενεών τη χρυσή δεκαετία του 80 με ταινίες που σήμερα συγκαταλέγονται στις cult.

VHS

Κάποτε υπήρχε ένα μικρό μαγαζάκι που ίσα ίσα χωρούσανε πέντε άνθρωποι.  Αυτό το μαγαζάκι είχε βιντεοκασέτες. Τι ήταν θα μου πείτε οι βιντεοκασέτες?? Η Βιντεοκασέτα η  βιντεοταινία είναι μια καταγραφή εικόνων και ήχων σε μαγνητική ταινία, σε αντίθεση με το φιλμ που χρησιμοποιείται στην κινηματογράφηση.

Ας κάνουμε πρώτα όμως μια αναδρομή πότε δημιουργήθηκε το Βίντεο(VHS)

Όλα ξεκίνησαν το 1956, όταν  η  εταιρεία Ampex της οποίας ηγούταν ο Charles Ginsburg ανέπτυξαν την πρώτη πρακτική συσκευή εγγραφής βιντεοταινίας (video tape recorder (VTR)). Τα πρώτα βίντεο εμφανίστηκαν στη αγορά το 1960 και  το 1970 άρχισαν να αγοράζονται ποιο έντονα.

Στην Ελλάδα το βίντεο εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70.  Το ξεκίνημα του ήταν το 1978. Κυρίως οι Ναυτικοί ήταν αυτοί που το φέρνανε από το εξωτερικό σαν καινούρια συσκευή .Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το βίντεο μαζί με την έγχρωμη τηλεόραση ,επίσης κάτι καινούργιο τότε, συνήθως  τα αγοράζανε οι ποιο εύπορες οικογένειες καθότι ήταν πανάκριβο εκείνη την εποχή και οι δυο συσκευές .  Ένα βίντεο ισοδυναμούσε η τιμή του με  πέντε μηνιάτικα, γύρω δηλαδή στα 150,000 δραχμές ,αναλόγως βέβαια το μοντέλο. 

Η μεγαλύτερη περίοδο της βιντεοκασέτας και γενικώς του βίντεο  θα έλεγα ότι ήταν από το 1985 έως το 1989 που εμφανίστηκε η ιδιωτική τηλεόραση. Τα Video Club τη χρυσή αυτή πενταετία αριθμούσαν γύρω  στα  4.000 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα. Τα video club  λοιπόν  εξαπλασιαστήκαν  μέσα σε ένα χρόνο. Κόσμος έβγαινε με τσάντες από κασέτες, άλλοι πέντε κασέτες  άλλοι δέκα κασέτες, σιγά σιγά είχε πλέον γίνει μια καθημερινότητα ο τομέας του βιντεοκλάμπ.

Το ενοίκιο για μια ταινία ήταν 500 δραχμές για μια βδομάδα  αφού πρώτα γινότανε μέλος στο video club ο πελάτης. Βέβαια υπήρχε και ο πελάτης που ήθελε να την αγοράσει. Σε αυτή τη περίπτωση η τιμή της αγοράς κυμαινόταν γύρω στης 5,000 δραχμές.

Στην βιντεοκασέτα να τονίσω ότι είχες την πολυτέλεια να αποθηκεύεις( να γράφεις πατώντας το rec) μια ταινία ,ένα δρώμενο, ένα event ,οτιδήποτε για να μπορεί κάποιος μόνος του να το δει. Γι αυτό υπήρχαν  και οι κασέτες εγγραφής όταν ήθελες να αντιγράψεις ένα βίντεο  το οποίο μπορεί να ήταν μια ταινία, ένα αθλητικό γεγονός , μια μουσική εκπομπή η οτιδήποτε άλλο. ΟΙ κασέτες εγγραφής κόστιζαν 970 δραχμές, οι δίωρες 1,500 και οι τρίωρες 1,750 δραχμές.

Υπήρχανε τρία είδη Βιντεοκασετών, το Video 2000,  το Betamax και το VHS. Το VHS τελικά επικράτησε τον άλλον δύο. 

Ήταν μια εποχή που υπήρχαν μόνο δύο κανάλια(δεν υπήρχε ακόμα η ιδιωτική τηλεόραση, το 1989 ξεκίνησε), τα κρατικά κανάλια η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ(μετέπειτα ΕΡΤ2) δεν είχε ταινίες καλές , ήταν κανάλια που ασκούσαν μια συντηρητική πολιτική , έβλεπες κυρίως ταινίες mainstream  και κλασικές και με το τελευταίο δελτίο ειδήσεων έκλειναν τελείως οπότε δεν υπήρχε κάτι να δει ο κόσμος τότες, έτσι το βίντεο ήτανε κάτι το οποίο το βάζανε ότι ώρα θέλανε και το σταματάγανε ότι ώρα θέλανε. Δηλαδή με λίγα λόγια έχουμε τον κινηματογράφο πλέον στο σπίτι μας.

Στα βιντεοκλάμπ το πρώτο πράμα που σου έκανε εντύπωση ήταν η μεγάλη γκάμα από ταινίες και ότι μπορούσες να νοικιάσεις ότι ταινία ήθελες και όποιον αγαπημένο ηθοποιό ήθελες να δεις.

 Στα μέσα της δεκαετίας του 80 λόγω του ότι ο ελληνικός κινηματογράφος είχε πάρει την κατιουσα και πλέον δεν βγαίνανε ελληνικές ταινίες, ο κόσμος ήθελε να δει ελληνική ταινία. Έτσι δημιουργήθηκαν διάφορες εταιρείες διανομής και παραγωγής ελληνικών ταινιών. Μερικές από αυτές είναι :

 

VCI(VIDEO CITY INTERNATIONAL, ΜΆΣΤΕΡ HOME VIDEO , Audio Visual Enterprises, MGM/UA Home Video (1983)

 Standard Video ANTCO Hellas S.A. (1985)

Videosonic, Columbia Pictures International Video (1987)

Sanyo VHS commercial

Joy Video ΕΠΕ, Abc Video

Medusa Video

Symbol Video Productions

Home Video Center (1988)

Audio Visual Enterprises, Warner Home Video (1990)

Νέα Κίνηση Video (1995)

 

Φτηνιάρικες και απόλυτα κιτς, σήμερα περιβάλλονται από την αύρα του «καλτ», προκαλώντας αισθήματα, αφόρητης κάποτε, νοσταλγίας, για μια εποχή εντονότερης, υποτίθεται, κοινωνικοποίησης και συλλογικότητας...

 Ενδεικτικοί τίτλοι ελληνικών βιντεοταινιών: Βλαχοδυναστεία,  Για μια χούφτα τούβλα, Εγκέφαλος με βίδα και βαλβίδα, Η γυναικάρα με τα πράσινα, Κλασική περίπτωση βλάβης, Η μεγάλη απόφραξη, Η σεξουάλα, κ.α.

Αφού ήδη από τα μέσα του 2000 η βιντεοκασέτα είχε ήδη αποσυρθεί από τα βιντεοκλάμπ,  το 2016 στο χρονοντούλαπο της ιστορίας φαίνεται πως περνά πια η συσκευή που συντρόφευσε τα νεανικά χρόνια αρκετών γενεών, η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας γνώρισε τη δική της χρυσή δεκαετία κάπου στα 1980 με ταινίες που σήμερα συγκαταλέγονται στις cult επιλογές του χθες.

Κάντε εγγραφή και ενημερωθείτε πρώτοι για Κινηματογράφο και μουσική.