Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και από μικρή ηλικία έδειξε την κλίση της στις τέχνες. Σπούδασε χορό και τραγούδι, και το 1954 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Χαρούμενο ξεκίνημα του Ντίνου Δημόπουλου.
Στα πρώτα της χρόνια στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους. Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες, όπως Όταν η πόλις πεθαίνει σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), Κοινωνία ώρα μηδέν του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), Η λεωφόρος του μίσους (1968, Φίνος Φιλμ) και Ορατότης μηδέν του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).
Η Χρονοπούλου ήταν μια πολυτάλαντη ηθοποιός, που μπορούσε να ανταποκριθεί τόσο σε δραματικούς όσο και σε κωμικούς ρόλους. Ήταν επίσης μια δυναμική προσωπικότητα, που δεν φοβόταν να διεκδικήσει αυτά που ήθελε. Έπαιξε σε περισσότερες από 100 ταινίες, και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.
Η Χρονοπούλου εμφανίστηκε σε τρία μόνο μιούζικαλ του Δαλιανίδη: στις "Θαλασσιές τις χάντρες" (1966), "Μια κυρία στα μπουζούκια" (1968) και "Γοργόνες και μάγκες" (1969). Παρόλα αυτά, η παρουσία της σε αυτές τις ταινίες ήταν καταλυτική. Τραγούδια της, όπως το "Είμαι γυναίκα του γλεντιού" και "Του αγοριού απέναντι", έγιναν κλασικές επιτυχίες. Το ταλέντο, το στυλ και το ταμπεραμέντο της την έκαναν μια από τις πιο λαμπερές και αγαπητές πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Χρονοπούλου ήταν μια από τις πιο αγαπητές ηθοποιούς της Ελλάδας. Έζησε μια πλούσια και γεμάτη ζωή, και θα μείνει αξέχαστη για το ταλέντο, την ομορφιά και το πάθος της.