Στο ύψιστο σημείο της δημιουργικής τους ισχύος, οι αδελφοί Κοέν δημιουργούν έναν μαγευτικό κινηματογραφικό καμβά, εκκινώντας από την ατμόσφαιρα. Οι παγωμένες εκτάσεις των μεσοδυτικών πολιτειών εξυψώνονται σε σκηνικό ενός υβριδικού θρίλερ, όπου το λευκό του χιονιού συνδυάζεται αρμονικά με τα ευρυγώνια πλάνα, αναδεικνύοντας τη μικρότητα της ανθρώπινης μορφής. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της ταινίας, άλλωστε, εκπέμπουν μια αίσθηση αδυναμίας απέναντι στο φάσμα της τυχαιότητας και της ασύμμετρης, παράλογης βίας που ξεσπά στο περιβάλλον τους. Αυτό δεν ισχύει φυσικά για την αστυνομικό Φράνσις ΜακΝτόρμαντ (που αναδείχθηκε με το πρώτο Οσκαρ της για αυτόν τον ρόλο), μια φιγούρα που είναι εντελώς πρωτοποριακή και μοναδική στην ιστορία του σινεμά.
Ένα κομμάτι που συνθέτει τη συνολική μοναδικότητα της ταινίας, είναι το στοιχείο του μαύρου χιούμορ, το οποίο διαπνέει μια διαφορετικά υψηλά δραματική ιστορία. Από τα εξυπνά λογοπαίγνια μέχρι τις εκφράσεις των προσώπων και τους περιστασιακά υπερβολικούς διαλόγους, οι αδελφοί Κοέν ασκούν αμείλικτη κριτική σε μια σειρά από στερεότυπα και καταστάσεις, με έναν τρόπο που σήμερα θα φαίνονταν ακόμη και προκλητικός. Στην πραγματικότητα, προσφέρουν μια τολμηρή ανατροφοδότηση προς τη συντηρητική Αμερική, αλλά και προς την ανθρώπινη φύση, η οποία συχνά κρύβει τέρατα κάτω από την πεπαλαιωμένη επιφάνεια.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε στις εξαιρετικές ερμηνείες. Πέρα από την άριστη ερμηνεία της ΜακΝτόρμαντ, οι δύο κακοποιοί, ο τρομερά νευρικός Στιβ Μπουσέμι και ο ανατριχιαστικά ψύχραιμος Πίτερ Στόρμερ, προσφέρουν εξαιρετικές ερμηνείες, όπως και ο πρωταγωνιστής που παλεύει με το άγχος, Γουίλιαμ Μέισι.