Ο Βασίλης Αυλωνίτης γεννήθηκε το 1970 .Με πρόσωπο που λες και φτιάχτηκε από πλαστελίνη, με μούτες που όμως δεν ήταν μούτες, ήταν εκφράσεις που μπορούσαν να βγάλουν από τη μια απίστευτο γέλιο και από την άλλη απίστευτη συγκίνηση, πρωτοβγήκε στη σκηνή το 1924, μόλις στα 20 του χρόνια , στο δημοφιλές τότε θέατρο Έντεν στο θησείο. πολύ σύντομα καθιερώθηκε με την πληθωρική του παρουσία ως ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους της επιθεώρησης στην αρχή και κατόπιν της ελαφράς κωμωδίας στο ελληνικό θέατρο.
Από το 1928, που έφτιαξε τον πρώτο του θίασο, ως τον θάνατό του, δεν έπαψε να πρωταγωνιστεί στα μεγαλύτερα επιθεωρησιακά θέατρα της Αθήνας και όχι μόνο. Ήταν από αυτούς που μόνο με μια φράση μπορούσε να κρατήσει ολόκληρο νούμερο πάνω στη σκηνή και να ξετρελαίνει τον κόσμο. Αγαπημένος σε μικρούς και μεγάλους , έκανε σχολή χωρίς κανείς να καταφέρει ούτε να τον μιμηθεί ούτε βέβαια να τον φτάσει. Και ήταν τυχερός τελικά ο Βασίλης Αυλωνίτης γιατί, αντίθετα με πολλούς άλλους αξιόλογους συναδέλφους του, έπεσε σε σημαντικούς ανθρώπους του σινεμά που έφτιαξαν τον μύθο του με σωστό τρόπο για αν έχει διάρκεια και παραδοχή και στις επόμενες γενιές. Στα χρόνια του 30 , ο θίασος του μαζί με τη Μαρίκα Νέζερ άφησε εποχή, ενώ στα χρόνια του 40 ήταν ένας από τους πέντε άσους της επιθεώρησης, μαζί με τον Μακρή, τον Μαυρέα, τον Κοκκίνη και τον Φιλιππίδη.
Τα ντουέτα με την Γεωργία Βασιλειάδου γράψανε ιστορία στο Θέατρο και τον κινηματογράφο όπως «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» , «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη», και «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας». Πήρε μέρος σε εβδομήντα πέντε κινηματογραφικές ταινίες και η πρώτη του συμμετοχή στον κινηματογράφο ήταν το 1929, στην ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα» του Αχιλλέα Μαδρά. Απλός και αυθόρμητος , ήταν ο μέσος Έλληνας αλλά με σπάνια κωμική ιδιοφυΐα. Με μεγάλη αδυναμία στον ιππόδρομο έφυγε νωρίς , το 1970, μόλις σε ηλικία 66 ετών.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΊΑ :
- «Διπλή θυσία/Σιωπηλή σύρραξη» το 1945,
- «Ο Άλλος» το 1952,
- «Χαρούμενο ξεκίνημα» το 1954,
- «Η ωραία των Αθηνών» το 1954,
- «Γλέντι-λεφτά κι αγάπη» το 1955,
- «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» το 1955,
- «Η καφετζού» το 1956,
- «Έχει θείο το κορίτσι/Ο θείος της Βιολέττας» το 1957,
- «Το Αμαξάκι» το 1957,
- «Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο» το 1957,
- «Κατά λάθος... μπαμπάς» το 1957,
- «Μπαρμπα Γιάννης ο Κανατάς» το 1957,
- «Της νύχτας τα καμώματα» το 1957,
- «Το Εισπρακτοράκι» το 1958,
- «4 νύφες 1 γαμπρός» το 1958,
- «Μακρυά απ’ τον κόσμο» το 1958,
- «Μια ζωή την έχουμε» το 1958,
- «Ο λεφτάς» το 1958,
- «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας» το 1958,
- «Καλημέρα Αθήνα» το 1959,
- «Σαρακατσάνισα» το 1959,
- «Αγαπούλα μου» το 1959,
- «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» το 1959,
- «Το αγρίμι» το 1960,
- «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» το 1960,
- «Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλίκαρα» το 1960,
- «Η Κυρία Δήμαρχος» το 1960,
- «Μάνα μου τον αγάπησα» το 1961,
- «Το έξυπνο πουλί» το 1961,
- «Γαμπρός για κλάματα» το 1962,
- «Έξυπνοι και κορόιδα» το 1962
- «Η Ελληνίδα και ο έρωτας» το 1962
- «Ο Μιχαληός του 14ου συντάγματος» το 1962,
- «Όταν λείπει η γάτα» το 1962
- «Τέρμα τα Δίφραγκα» το 1962,
- «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» το 1962,
- «Κορόιδο Γαμπρέ» το 1962,
- «Αγάπησα και πόνεσα» το 1963,
- «Ένας βλάκας... με πατέντα» το 1963,
- «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει...» το 1963,
- «Ο ανηψιός μου ο Μανώλης» το 1963,
- «Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου» το 1963,
- «Το τεμπελόσκυλο» το 1963,
- «Ψευτοθόδωρος» το 1963,
- «Άλλος... για το εκατομμύριο» το 1964,
- «Ήταν όλοι τους... κορόιδα» το 1964,
- «Μια εβδομάδα στον παράδεισο» το 1964,
- «Ο Γιάννης τάκανε θάλασσα» το 1964,
- «Ο λαγοπόδαρος» το 1964,
- «Οι προικοθήρες» το 1964,
- «Τρία κορίτσια από την Αμέρικα» το 1964,
- «Ο Παράς κι ο Φουκαράς» το 1964,
- «Η Σοφερίνα» το 1964,
- «Δύσκολοι δρόμοι» το 1965,
- «Ένα έξυπνο έξυπνο... μούτρο» το 1965,
- «Και οι... 14 ήταν υπέροχοι» το 1965,
- «Τα δίχτυα της ντροπής» το 1965,
- «Πονηρός πράκτωρ Καραγκιόζης» το 1966,
- «Διπλοπεννιές» το 1966,
- «Έχω δικαίωμα να σ’ αγαπώ» το 1966,
- «Η αδελφή μου θέλει ξύλο» το 1966,
- «Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση» το 1966,
- «Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς» το 1966,
- «Σκλάβοι της μοίρας» το 1966,
- «Φίφης ο ακτύπητος» το 1966,
- «Ησαΐα χόρευε» το 1966,
- «Σήκω χόρεψε συρτάκι» το 1967,
- «Ο Πεθερόπληκτος» το 1968,
- «Τόσα όνειρα στους δρόμους» το 1968,
- «Κάθε Κατεργάρης στον Πάγκο του» το 1969,
- «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό...» το 1969,
- «Η αρχόντισσα του λιμανιού» το 1969,
- «Η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης» το 1970, που ήταν και η τελευταία του συμμετοχή, λίγες ημέρες πριν το θάνατο του.