Καθώς επανεξετάζουμε την επίδραση που είχε ο τέταρτος δίσκος των Queensrÿche, το 'Empire', εμφανίζεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Αποτελεί αυτό ένα αριστούργημα ή μήπως αποτελεί μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν εμπορικά και ραδιοφωνικά μονοπάτια;
Στον κόσμο της μουσικής metal, ο εμπορικός ήχος και τα ραδιοφωνικά χιτ αντιλαμβάνονται συχνά ως σημάδια της εμπορικότητας και της απώλειας της αυθεντικότητας, ή ακόμα και ως "πόζερι". Οι εμπορικές μπάντες δεν θεωρούνται πάντα ως αυθεντικές metal μπάντες, και η επικράτηση σε πιο ευρύ κοινό συχνά αντιμετωπίζεται ως πώληση των αρχικών αξιών της μπάντας. Η εξερεύνηση τέτοιων εμπορικών προσανατολισμών μπορεί να θεωρηθεί προδοσία και αποκλεισμός από τον ακραίο ήχο του metal, ο οποίος συχνά θεωρείται αντίθετος προς τις εμπορικές τάσεις και τις αντιδράσεις προς αυτές. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις extreme metal μπάντες που φαίνεται να υιοθετούν πιο μετριοπαθείς προσεγγίσεις, ή για προοδευτικές μπάντες που προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα πίσω από μια πιο εμπορική εικόνα.
Οι Queensrÿche είχαν συνδεθεί με αυτές τις κατηγορίες από το 'Operation: Mindcrime', με το 'I Don't Believe in Love' να κρίνεται ως ο κύριος "ένοχος". Παρόλα αυτά, πρέπει να εξετάσουμε την εμπορική επιτυχία του 'Empire' και την κλισέ αντίδραση σε αυτήν.
Ανατρέχοντας στην εποχή της κυκλοφορίας του 'Empire', πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Queensrÿche βρίσκονταν σε μια φάση ακόμα πολύ μακριά από την κρίσιμη κατάσταση που αντιμετώπισαν αργότερα, με την αποχώρηση του Chris DeGarmo, την προοδευτική πορεία του Geoff Tate και τις επακόλουθες ταραχές που σχεδόν κατέστρεψαν την μπάντα. Κατά την κυκλοφορία του 'Empire', οι Queensrÿche απολάμβαναν ευρεία αναγνώριση τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς, και η πορεία που ακολούθησαν ήταν αποκλειστικά δική τους επιλογή.
Η επιτυχία τους ήταν δικαιολογημένη, καθώς δεν πρόκειται απλά για μια τυχαία συλλογή τραγουδιών. Ήταν η μπάντα που ηγούνταν στον χώρο του progressive metal, θεωρούμενη ως μέρος των "Big Three" του ιδιώματος, και από τους πλέον ταλαντούχους μουσικούς της εποχής τους. Ήταν ικανοί να συνδυάσουν στίχους, πολύπλοκα κομμάτια και να αναφέρονται τόσο στην αγάπη όσο και στην πολιτική κριτική.
Το 'Empire' μπορεί να είναι λιγότερο "heavy" συνολικά και να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μπαλάντες, αλλά δεν είναι απλά μια συλλογή ερωτικών τραγουδιών. Οι Queensrÿche είχαν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να δώσουν άλλη διάσταση στον αργό και μελωδικό ήχο, με μουσική και συναισθηματικό βάθος. Ολοκληρώνοντας, το 'Empire' εκπέμπει μια απροσδόκητη ωριμότητα. Μπορεί να μην φτάνει το επίπεδο της κοινωνικοπολιτικής διήγησης του προκατόχου του, αλλά ορίστε σίγουρα δεν είναι απλά μια ακόμα ραδιοφωνική συλλογή ερωτικών τραγουδιών.
Τα κλασικά τραγούδια που περιλαμβάνει, όπως το 'Jet City Woman' και το 'Silent Lucidity', αναδεικνύουν την ποιοτική και σημαντική πλευρά της μπάντας. Οι Queensrÿche του 'Empire' προσφέρουν έναν δίσκο που απευθύνεται σε διάφορα κοινά, από τους λάτρεις του metal έως το ευρύτερο κοινό, και παρέχουν έναν μουσικό κόσμο με ποικιλία και βάθος.
Συνολικά, οι Queensrÿche του 'Empire' παραμένουν εξίσου σημαντικοί με τους Queensrÿche του 'Operation: Mindcrime', προσφέροντας έναν από τους μεγάλους δίσκους τους. Μετά από τριάντα χρόνια, εξακολουθούν να ζουν στα μυαλά και τις καρδιές των οπαδών.