Η ιστορία του θρυλικού «Ρόδον» που μεγάλωσε γενιές και γενιές ...Ακόμα και σήμερα αν περάσεις απ' έξω, ακούς τις κιθάρες των Dr Feelgood στο sound check.1987: Το κλαμπ Ρόδον, πρώην κινηματογράφος επί της οδού Μάρνης, ανοίγει τις πύλες του για τους φίλους του ροκ. Πρώτο συγκρότημα που εμφανίζεται, οι Yeah του Γιάννη Ντρενογιάννη".Στις 29 Μαΐου του 2005, Ο τελευταίος που πάτησε στη σκηνή του ιστορικού «Ρόδον» ήταν ο Steve Wynn με τη μπάντα του.Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τη μαγεία αυτού του club.
Τα συγκροτήματα που πέρασαν από κει, τον απίθανο (για τα ελληνικά συναυλιακά δεδομένα) ήχο, τα παιδιά στα bar (Ντάννυ, Γιώργο κλπ), τη Μαίρη στο ταμείο, τον Γιώργο στον ήχο, τον Χαμπίμπ στο στήσιμο (R.I.P.), όλο το προσωπικό του club και φυσικά τους χιλιάδες fans των συγκροτημάτων που περάσαν τουλάχιστον ένα βράδυ της ζωής τους εκεί μέσα.Στα χρόνια που δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση, κινητά τηλέφωνα, ίντερνετ ή facebook. Τότε τα «like» μετριούνταν με το κεφάλι. Ο κόσμος έκανε ουρές για να μπει στο μαγαζί και όταν τα εισιτήρια τελείωναν κάποιοι ξεροστάλιαζαν στη Μάρνη, περιμένοντας μήπως κάποιος ξεμείνει από παρέα και όρεξη, για να πουλήσει το εισιτήριό του όσο-όσο.
Οι θεατές όταν δεν υπήρχε χώρος στην αρένα συνήθως στριμώχνονταν στα σκαλιά, φτάνοντας έως την είσοδο. Ήταν η εποχή που ο Φώτης Μπόμπολας, υιός του Γιώργου Μπόμπολα, που είχε αρχίσει να οικοδομεί τον εκδοτικό κολοσσό ονόματι «Πήγασος», είχε γυρίσει από τις σπουδές του στο εξωτερικό και με τους κολλητούς του Γιώργο Σταυράκη και Γιώργο Μπουρνάζο, αντί να κάνουν κοσμικές εμφανίσεις και ντίσκο φιγούρες στις Μπαρμπαρέλες της Αθήνας, πήγαιναν στον underground Πήγασο (απλή συνωνυμία) των Εξαρχείων και άκουγαν Ramones. Κάπου ανάμεσα σ’ εκείνο το εξαρχειώτικο στέκι και στο Club 22 του (ορκισμένου ροκά και άλλοτε ραλίστα) Μάκη Σαλιάρη, που εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να κάνει σποραδικές (αλλά σημαντικές) συναυλίες, ο Φώτης Μπόμπολας έριξε την ιδέα για τη δημιουργία ενός συναυλιακού χώρου σαν αυτούς που είχαν δει στο εξωτερικό. Μπορώ να φανταστώ τους πάντες, φρικιά και μη, να μαθαίνουν για το σχέδιο και να λένε μεταξύ τους «υπάρχει ένας πλούσιος που θέλει να κάνει το αθηναϊκό Marquee και πρέπει να τον βοηθήσουμε»…...
Στην οδό Μάρνη 24 στεγαζόταν παλαιότερα ένας κινηματογράφος, το Σινεμά Ρόδον. Ο χώρος εκτιμήθηκε ως κατάλληλος, μετασκευάστηκε σε ροκ κλαμπ χωρητικότητας 1500 ατόμων με υποδομή να αντέξει σκληρό αλλά καλό ήχο. Δανειζόμενοι το προηγούμενο όνομα του χώρου, το βαφτίσανε Ρόδον: Live!Τον χειμώνα - άνοιξη του 1988 στη σκηνή του Ρόδον ανέβηκαν οι Nick Gravenites, Gun Club, Opal, Steel Pulse, Pere Ubu, New Model Army, Sonic Youth, Steppes, Go Betweens, Fall, Jonathan Richman με τους Modern Lovers, Damned, Alvin Lee και Died Pretty.
Το φθινόπωρο - χειμώνα στο Ρόδον εμφανίστηκαν οι Eric Burdon, Psychic T.V., Bo Diddley, Mission, Savage Republic, Christian Death, Robin Hitchcock, Suicide, Dream Syndicate, Wailers, Salif Keita, Sly and Robbie, Youssou n’Dour, Gregory Isaacs, Band of Holy Joy και οι Spitfire.«Το ’89 έπαιξαν οι Pixies στην τελευταία συναυλία του Ρόδον για τη σεζόν. Το άλμπουμ Doolittle είχε βγει τότε στην Ελλάδα μια εβδομάδα νωρίτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, λόγω Γιάννη Πετρίδη. Ήταν πολύ φτηνό το εισιτήριο και οι πρώτες 100 κοπέλες έμπαιναν δωρεάν, με αποτέλεσμα να είναι τρομερό το πάθος του κόσμου και οι Pixies να μην πιστεύουν στα μάτια τους.
Το Ρόδον μπορεί να έπαψε να λειτουργεί στις 29 Μαΐου του 2005, όμως τα όσα διαδραματίστηκαν στη σκηνή του, από το Νοέμβριο του 1987 μέχρι και την τελευταία βραδιά της λειτουργίας του, έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να τα ζήσουν από κοντά.