Ο Γιάννης Σπαρίδης

Ο Γιάννης Σπαρίδης (Γιάννης Σπανομαρίδης το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη στις 13 Αυγούστου  του 1898 και ήταν ένας ηθοποιός πολύ γνωστός για τον τύπο του Αρμένη που είχε δημιουργήσει κι έπαιζε στις επιθεωρήσεις. Ήταν, ακόμα, γνωστός και ως κομμουνιστής και στην Κατοχή ήταν οργανωμένος στο ΕΑΜ.


Εργάστηκε κυρίως σε μουσικούς θιάσους και βαριετέ.

Πρωτοεμφανίστηκε ως ερασιτέχνης ηθοποιός στο Τσιβρίν της Μικρασίας, με θίασο ψυχαγωγίας των στρατιωτών του Μικρασιατικού Πολέμου (1920-1922).

Πρώτος του ρόλος ήταν ο Μπαρμπα-Χρόνης στον Αγαπητικό της βοσκοπούλας του Δημήτρη Κορομηλά, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μουσούρη που έπαιξε το ρόλο του Λιάκου. Η φιλία του με το Μουσούρη τον έφερε το 1924, επαγγελματικά πια, στο “Θίασο Νέων” στο Παγκράτι. Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του Σ.Ε.Η..

Προς το τέλος της Κατοχής, τότε που οι Ρώσοι είχαν πάρει φαλάγγι τους Γερμανούς, ο Σπαρίδης διαπραγματευόταν με τον επιχειρηματία Αντώνη Ζερβό το μισθό του για τη συμμετοχή του στην επιθεώρηση που θα ανέβαινε στην «Αίγλη» του Ζαππείου. Οι διαπραγματεύσεις τραβούσαν μέρες και μέρες, με το Σπαρίδη να επιμένει να πάρει το μισθό του και τον θεατρικό επιχειρηματία να προσπαθεί να κόψει κάτι.


Τελικά, ο Ζερβός ήρθε με το μεγάλο επιχείρημα: «Κρίμα Γιάννη που λες ότι είσαι κομμουνιστής. Δε σκέφτεσαι τις άμοιρες κομπάρσες και μπαλαρίνες. Δε σκέφτεσαι τις οικογένειές τους. Δε σκέφτεσαι τα παιδιά τους; Πώς θα ζήσουν αυτοί, όταν κόψω από το δικό τους μισθό για να συμπληρώσω το δικό σου;».

Όταν μια μέρα ο Σπαρίδης βρέθηκε στο καφενείο των ηθοποιών, είπε στους παρισταμένους ότι φεύγει για το εξωτερικό. «Πώς αυτό βρε Γιάννη;» τον ρώτησαν. «Πάω να κρυφτώ κάπου, γιατί κατεβαίνουν οι Ρώσοι και μας βγήκε ο Ζερβός κομμουνιστής κι εγώ δωσίλογος».

Τιμήθηκε από την Πολιτεία με τον Πολεμικό Σταυρό. Εμφανίστηκε και στον κινηματογράφο. Είχε πολύ χαρακτηριστική φωνή, που έμοιαζε πολύ με τη φωνή του Φίλιου Φιλιππίδη, που και αυτός έκανε τον Αγκόπ.

Συμμετείχε σε πολλές ταινίες και συνεργάστηκε και με το Θανάση Βέγγο.

Μια από τις τελευταίες του ταινίες είναι το έργο “Δυο τρελοί και ο ατσίδας”, το 1970.

Πέθανε το 1973 και κηδεύτηκε στις 30 Οκτωβρίου.


Πηγη-ellinikoskinimatografos.gr