Ξεχωριστή αναφορά αξίζει να γίνει στην ταινία Γκόλφω (1955) της Φίνος Φίλμς, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου, που ανοίγει το δρόμο στην ταινία φουστανέλας, ένα από τα ποιο εμπορικά είδη του ελληνικού κινηματογράφου. Ποιμενικές ιστορίες και ερωτικά δράματα της ελληνικής επαρχίας περασμένων αιώνων , με στοιχεία ηθογραφικά,με πρωταγωνιστές ήρωες της επανάστασης του 1821, λησταρχίνες, τσέλιγκες και τσελιγκοπούλες, και με επίκεντρο διάφορες ηρωικές περιπέτειες και αυτοθυσίες, αλλά και έρωτες, ζήλιες και εκδικήσεις ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικής συνήθως κοινωνικής τάξης, που άλλοτε τέλειωναν ευχάριστα, με το φτωχό να παντρεύεται την πλούσια κοπέλα και άλλοτε τραγικά με έναν από τους δύο νέους να πεθαίνει η να τρελαίνεται(όπως για παράδειγμα στην Αστέρω, ριμέικ της βουβής ταινίας του Δημήτρη Γαζιάδη του 1929 που γυρίζει ο Ντίνος Δημόπουλος το 1956 με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη).
Ταινίες συχνά διανθισμένες με κυνηγητά σε άλογα στα βουνά και στα λαγκάδια, που έδιναν την ευκαιρία στους σκηνοθέτες τους να αντλήσουν την έμπνευση τους από το αμερικάνικο γουέστερν. Ανάμεσα στις ποιο γνωστές ταινίες είναι: Ο Αγαπητικός Της Βοσκοπούλας(1955), Μαρία Πενταγιώτισσα (1957), Μαρία Πενταγιώτισσα (1957), Μπουμπουλίνα (1959), Κρυστάλλω (1959), Φλογέρα και αίμα (1961), Οι υπερήφανοι (1962)