Το Visiting Hours, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω του 20th Century Fox στην αγορά των ΗΠΑ, σκηνοθέτησε ο Jean-Claude Lord (Bingo 1974, North Station 2002) και το έγραψε ο Brian Taggert (V series, Poltergeist III 1988), με πρωταγωνιστή τον Michael Ironside (Total Recall 1990, Total Starship, Troopers 1997) ως διαταραγμένος, μισογυνικός δολοφόνος Colt Hawker που επιτίθεται στη δημοσιογράφο Deborah Ballin (Lee Grant: In the Heat of the Night 1967, Damien: Omen II 1978). Όταν ανακαλύπτει ότι με κάποιο τρόπο επέζησε από την επίθεση, την ακολουθεί στο νοσοκομείο όχι για να της φέρει ένα λούτρινο και λουλούδια, αλλά για να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε.
Μια ταινία που θα μπορούσε να εμπίπτει στο είδος του Thriller, θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως Slasher, και σίγουρα μια από τις καλύτερες εισόδους στο υποείδος του τρόμου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Τούτου λεχθέντος, δεν είναι διαφορετικό από πολλά άλλα στη χρονική του περίοδο, και ως αποτέλεσμα, έχει κακή φήμη από πολλούς κριτικούς. Ωστόσο, αυτή η ταινία είναι πολύ περισσότερο από αυτό που πολλοί αρνητικά ισχυρίζονται ότι είναι. Αντίθετα, το Visiting Hours αφιερώνει χρόνο για να επενδύσει στο σασπένς, να αναπτύξει μια πλοκή με καλό ρυθμό, καθώς και να προσφέρει μερικές πολύ καλές ερμηνείες και από το κύριο καστ.
O Colt Hawker (Michael Ironside). Ένας μισογυνιστής ψυχοπαθής σε μια εξαιρετική ερμηνεία ως ψυχοπαθής Villain(τον έχουμε συνηθίσει σε villain ρόλους στα θρυλικά 80s)
Τα γυρίσματα έγιναν το φθινόπωρο του 1980 στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ του Καναδά, με αρχικό τίτλο The Fright. Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν στα τέλη Οκτωβρίου 1980.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένες ταινίες αδικούνται από την ιστορία τόσο πολύ. Η συγκεκριμένη πρόκειται για μια ταινία που θα έπρεπε να διδάσκεται στα…μαθήματα θρίλερ! Μιλάμε για ένα από τα πιο καλά θρίλερ της εποχής, με σασπένς, μαεστρική σκηνοθεσία και ελάχιστες υπερβολές και ανακρίβειες. Μάλιστα στέκεται ως τέτοιο άνετα ακόμα και σήμερα, μια εποχή που η κινηματογραφική βιομηχανία είναι γεμάτη από θριλεράκια της σειράς, και παραδόξως όλο και περισσότερα κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον, με ακριβοπληρωμένα και πασίγνωστα ονόματα στα credits, αλλά χωρίς ουσία πέρα απ’ αυτό.