Πρώτο μεγάλο μήκους έργο του σκηνοθέτη Αντώνη Κόκκινου, ταινία δοσμένη με λιτότητα, αυθεντικότητα, φρεσκάδα και σωστή κινηματογραφική ματιά, που είχε και μια ανέλπιστη εμπορική επιτυχία(120,000 εισιτήρια στην πρώτη προβολή της στην Αθήνα),σε σχέση με τα εισιτήρια που έκοβαν οι υπόλοιπες ελληνικές ταινίες στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων- με εξαίρεση εκείνες του Αγγελόπουλου.
Η ταινία ασχολείται με τις σχέσεις ανάμεσα σε μια παρέα τελειόφοιτων μαθητών ενός γυμνάσιου της Αθήνας ,από το χειμώνα του 1969 μέχρι το καλοκαίρι του 1970. Η περίοδος είναι βέβαια εκείνη της δικτατορίας ,για την οποία όμως δεν ενδιαφέρεται άμεσα ο σκηνοθέτης , προτιμώντας να την σκιτσάρει άλλοτε έμμεσα και άλλοτε με μικρές, εύστοχες πάντα, σκηνές, όπως εκείνη με το λόγο του γυμνασιάρχη στην αρχή η την απόφαση της ομάδας να αναεβάσει το Ρινόκερο του ιονέσκο σαν τρόπο τους ενάντια στο καθεστώς.
Ο Κόκκινος αφηγείται τη ιστορία του μέσα από διάφορα φλας μπακ(σε μαυρόασπρο φιλμ),όπως τα θυμάται στις μέρες μας ένας από την παρέα(Οι μοναδικές σε χρώμα σκηνές). Εκείνο που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη είναι οι σχέσεις εκείνες που καθορίζουν το χαρακτήρα των νεαρών πρωταγωνιστών του, το πέρασμα από την ενηλικίωση - το τέλος, με άλλα λόγια, μιας συγκεκριμένης εποχής, και το πέρασμα σε μια άλλη.
Χαρακτήρες που ο Κόκκινος αναπτύσσει σταδιακά, με της αδυναμίες και τους δισταγμούς τους, τα όνειρα, και τις απογοητεύσεις τους, μέσα από τα φλέρτ, τους έρωτες, αλλά και τοις πρόβες τους, τη μουσική που ακούνε, τους καυγάδες τους.