Το «Ρεμπέτικο» γυρίστηκε μια εποχή ,όπου ο ελληνικός Κινηματογράφος φαίνεται να περνάει σε μία φάση ωρίμανσης και ανανέωσης

Το 1956 ο Κώστας Φέρρης βλέπει στον κινηματογράφο την ταινία Carosello Napolitano, του Ettore Giannini, γεγονός που του γεννά την ιδέα για τη δημιουργία ενός ελληνικού μιούζικαλ που να παρουσιάζει την πρόσφατη ελληνική ιστορία μέσα από το ρεμπέτικο τραγούδι.Η ιστορία μιας μεγάλης ρεμπέτισσας από τη γέννηση της στη Σμύρνη το 1917 μέχρι τον θάνατο της στην Αθήνα το 1955.

Ο τρόπος αφήγησης.σε αντίθεση με λακκες βιογραφικές ταινίες ,είναι απόλυτα γραμμικός και τα ιστορικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα την περίοδο αυτή ,τα παρακολουθούμε μέσα απο ασπρόμαυρα φιλμάκια που παρεμβάλλονται μεταξύ των σκηνών.

Η φτώχεια, οι κακουχίες αλλά και οι έρωτες, το φιλότιμο και η ελπίδα ήταν τα συστατικά που φτιάξανε το ρεμπέτικο τραγούδι. Την εξιστόρηση των γεγονότων συνοδεύει η μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου και η ποίηση του Νίκου Γκάτσου.

Το «Ρεμπέτικο» γυρίστηκε μια εποχή ,όπου ο ελληνικός Κινηματογράφος φαίνεται να περνάει σε μία φάση ωρίμανσης και ανανέωσης. Παρά την εμφάνιση της τηλεόρασης, που υπήρξε ένα πλήγμα για τον κινηματογράφο, εμφανίζονται πολλοί σκηνοθέτες με πρωτότυπες ιδέες, νέες τεχνικές  και όραμα που προσπαθούν να αναμορφώσουν τον Ελληνικό Κινηματογράφο, εκείνη την περίοδο γεννιέται ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, ο οποίος εισάγει νέες ιδέες και μια εντελώς διαφορετική αισθητική. Η συγκεκριμένη ταινία ανήκει σε ακριβώς αυτή τη κατηγορία και μάλιστα πετυχαίνει τον σκοπό της καθώς και είναι άριστη από καλλιτεχνικής απόψεως και έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία, σε σημείο που να ξεπερνάει τα στενά όρια της Ελλάδας.

Η ερμηνεία της αξέχαστης Σωτηρίας Λεονάρδου  στο «Ρεμπέτικο» παραμένει εμβληματική για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, από εκείνες που έχουν στοιχειώσει τη μεγάλη οθόνη. βραβεύτηκε το 1984 με το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην ταινία ερμήνευσε επίσης μοναδικά το τραγούδι «Καίγομαι – Καίγομαι» σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Νίκου Γκάτσου.

Πρόκειται για μια φανταστική αναπαράσταση -αλλά ακριβή και πειστική- μιας πραγματικότητας, στην οποία κυριαρχεί το έγκλημα, η λογοκρισία, οι διώξεις, τα ναρκωτικά και η απολύτως εξαιρετική μουσική..!

Το ρεμπέτικο τραγούδι σήμερα έχει ξεχαστεί και επανέρχεται μόνο ως αποκριάτικη ατραξιόν σε τηλεοπτικά σώου. Εξάλλου, το αξιακό σύστημα του ρεμπέτη έχει αντικατασταθεί οριστικά από εντελώς διαμετρικές επικρατούσες αρχές.

Βραβεία / Διακρίσεις:
4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ γυναικείου ρόλου και ειδικό βραβείο μουσικής).
5 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, μακιγιάζ και τεχνικής επίδοσης).
7 Κορφιάτικα βραβεία.
Αργυρή Άρκτος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Ειδικό βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ Valencia.
Μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας.
Ψηφίστηκε το 2000 ως η δημοφιλέστερη ελληνική ταινία στο Internet Movie Database.