Βασισμένο στο best seller επιστημονικής φαντασίας του Ray Bradbury, που εγραψε το 1960, το Farenheit 451 είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ταινία.
Το φιλμ, που στον πρωτότυπο τίτλο του σημαίνει τους βαθμούς Φαρενάιτ στους οποίους καίγεται το χαρτί, είναι μια προφανής και μάλλον επαναλαμβανόμενη αλληγορία για τον διωγμό της ελεύθερης σκέψης σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, προάγγελος των επαναστατημένων ταινιών που θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια. Ο προβληματισμός του, ωστόσο, κερδίζει σε οξυδέρκεια, επειδή ο Francoie Truffault δεν πέφτει στην παγίδα της λεπτομέρειας στην αφήγηση, αφήνοντας τις εικόνες με εννοιολογικό υπολογισμό. Η επίσημη κριτική επέδειξε ιδιαίτερη αρεσκεία στο να διαβάσει το Fahrenheit 451 ως μια ταινία για το μέλλον.
Σαφώς είναι μια ταινία που προμηνύει μια ύστερη τάξη πραγμάτων. Όμως, ο Francois Truffaut χρησιμοποιεί το μελλοντικό σκηνικό κυρίως για να ολοκληρώσει το βαθύ στοχασμό του πάνω στο φασισμό, ανεμπόδιστα από τις δεσμευτικές επιταγές του (τότε) σήμερα. Ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας. Πρωταγωνιστές η Julie Cristy και ο Oscar Verner.
Πλοκή: Σ' έναν κόσμο απροσδιόριστο χωροχρονικά, στο εγγύς μέλλον, ο πυροσβέστης Μόνταγκ βάζει φωτιά αντί να τη σβήνει. Καίει τα βιβλία - ο τίτλος αφορά την απαιτούμενη θερμοκρασία καύσης - γιατί στην εν λόγω κοινωνία απαγορεύεται η ανάγνωση και η κατοχή βιβλίων. Κάποια μέρα όμως, γοητευμένος από αυτό που καταστρέφει, υποκύπτει και ο ίδιος στη μαγεία της ανάγνωσης. Όταν τον ανακαλύπτουν, ο Μόνταγκ αναγκάζεται να καταφύγει στα δάση, εκεί όπου ζουν οι παράνομοι βιβλιόφιλοι, οι οποίοι έχοντας αποστηθίσει τα αγαπημένα τους βιβλία, προσπαθούν να τα διασώσουν, μεταδίδοντας τα στις επόμενες γενιές.