Ραντεβού με μια άγνωστη: Παρασκήνιο από την ταινία

Η Έλενα Ναθαναήλ ωραιότερη από ποτέ, ζωντανεύει τη γυναίκα του εισαγγελέα μίας επαρχιακής πόλης, της οποίας η παράνομη σχέση με έναν ερημίτη ζωγράφο, εξελίσσεται σε εφιάλτη, όταν ο εραστής της παρουσιάζει ψυχολογικά προβλήματα και αρχίζει να την καταδιώκει.

Η ερμηνεία της θα της χαρίσει το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθώς κατορθώνει να υποβάλλει στον θεατή τη “βαριά” ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σπίτι με το σύζυγό της.

Τα πλάνα της ταινίας γοητεύουν και τον πλέον απαιτητικό θεατή, ιδιαίτερα όταν η Έλενα ξαπλωμένη στο κρεβάτι πάνω από το μικρό πικάπ με τα δισκάκια εκμάθησης της Αγγλικής γλώσσας μαγεύει το κοινό κερδίζοντας μια θέση στο ανθολόγιο του ελληνικού σινεμά.

Το περίεργο με τη ταινία είναι ότι ο μύθος κινείται στην επαρχία, χώρος ασυνήθιστος για τον ελληνικό κινηματογράφο. Το μεσοαστικό – μεγαλοαστικό εύπορο περιβάλλον σε μία πόλη “που δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα” και όλα ακολουθούν την ρουτίνα του χρόνου.

Κεντρικοί ήρωες δύο άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας και κοινωνικής θέσης. Εκείνος εισαγγελέας, εκείνη η νεαρή σύζυγος που ζει σε μία πνιγηρή ατμόσφαιρα όπου δεν μπορεί να αναπνεύσει. Πολύ καλός ο Δημήτρης Μυράτ με το εντυπωσιακό παράστημα και τον ήρεμο λόγο του σε μία από τις καλύτερες του ερμηνείες στη μεγάλη οθόνη.

Το ρόλο του εραστή ερμηνεύει ο Γιάννης Βόγλης ενώ το δροσερό πέρασμα της νεότατης, Άνν Λόνμπεργκ δίνει μια ανοιχτόχρωμη πνοή στη βαριά ατμόσφαιρα του έργου. Περιορισμένοι αλλά απαραίτητοι οι δεύτεροι ρόλοι από τους: Λυκούργο Καλλέργη ως πρόεδρος του δικαστηρίου, Περικλή Χριστοφορίδη ως διοικητής αστυνομίας, Βασίλη Ανδρεόπουλο στο ρόλο του δικηγόρου και η Εύα Ευαγγελίδου ως οικονόμος.

Παρότι η υπόθεση του έργου εξελίσσεται στην ελληνική επαρχία, τα γυρίσματα έγιναν στον Πειραιά, με εξαίρεση κάποια πλάνα προς το τέλος της ταινίας από τους βράχους των Μετεώρων.

Ως δικαστικό μέγαρο χρησιμοποιήθηκε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το σπίτι του ζεύγους βρίσκεται στην οδό Καραγιώργη Σερβίας 8, πολύ κοντά στη πλαζ Βοτσαλάκια, το οποίο δεν είναι άλλο από την έπαυλη της οικογένειας Οριγώνη (μετέπειτα ιδιοκτησίας Μουτούση) ενώ το νησί που βρίσκεται το σπίτι του Βόγλη είναι το νησί του Κουμουνδούρου, μια μικρή βραχονησίδα, η πλησιέστερη στο Πειραιά.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τα πρώτα πλάνα της ταινίας είναι από τον ιστορικό σταθμό Λαρίσης Πειραιώς, στον Άγιο Διόνυσο ενώ εντυπωσιάζουν τα πλάνα της ηρωίδας στο λιμανάκι Μπαίκουση, της Πειραϊκής.

Η υπέροχη μουσική της ταινίας, ανήκει στον πολυταλαντούχο Χρήστο Λεοντή, ο οποίος έντυσε με τις μελωδίες του και άλλες κλασικές ταινίες όπως: “Με τη λάμψη στα μάτια”»” (1966), “Επιστροφή της Μήδειας”»” (1968) και “Η δίκη των δικαστών”»” (1974).

Ο συνθέτης με τη λιτή και απέριττη μουσική του προσθέτει το αναγκαίο χρώμα στο φιλμ. Ο υποφαινόμενος σε μια προσπάθεια να καταγράψει δισκογραφικά αυτό το σπουδαίο έργο του συνθέτη προχώρησε στην παραγωγή του αποσπώντας σκόρπια μουσικά θέματα (φευγαλέα και ημιτελή) από την έκδοση του φιλμ σε dvd.

Πέρα όμως από τη πρωτότυπη μουσική στη ταινία ακούγεται η σύνθεση «Lohengrin» του Richard Wagner (πρελούδιο 3ης πράξης) και το «Good Night Irene» των Weavers, που εδώ όμως το ερμηνεύει μοναδικά η ηθοποιός Άνν Λόνμπεργκ.

Η ταινία, “Ραντεβού με μία άγνωστη” έκανε πρεμιέρα στις 16 Δεκεμβρίου του 1968, άρεσε σε κοινό και κριτικούς. Καριέρα έκανε και στο εξωτερικό με τους τίτλους, “One night for love” και “Appointment with an unknown woman”.

Μεγάλη ήταν η αποδοχή της ταινίας και στην Ιταλία, όπου προβλήθηκε με τον τίτλο, “Appuntamento con una sconosciuta”. Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι ο αρχικός τίτλος του φιλμ ήταν, “Για μια νύχτα έρωτα” ενώ ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης, κάνει ένα πέρασμα ως σταθμάρχης του τρένου που στο τέλος της ταινίας δίνει το σήμα αναχώρησης.

Πηγή: ellinikoskinimatografos