Ένα θρυλικό κεφάλαιο στην ιστορία του Παγκρατίου κλείνει οριστικά. Το σινεμά Παλάς, άψυχο και αφημένο στην τύχη του για δεκαετίες, αλλά πάντα ζωντανό στις μνήμες των παλιότερων, ετοιμάζεται να υποδεχτεί μια νέα εποχή, άγνωστη και ίσως ανοίκεια. Μέχρι το 2025, το Παλάς θα μεταμορφωθεί σε Lidl, αφήνοντας πίσω του 100 χρόνια ιστορίας, γεμάτα φώτα, προβολές και όνειρα. Η ανάγκη για διατήρηση της μνήμης έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την αδυσώπητη πραγματικότητα. Σε μια πόλη που σπάνια σέβεται το παρελθόν της, η απώλεια του Παλάς φέρνει θλίψη, αλλά και προβληματισμούς.
Πόσοι όντως νοιάζονταν για το σινεμά; Πόσοι το επισκέπτονταν τα τελευταία χρόνια; Η ειρωνεία είναι πως οι θρήνοι και οι κατάρες για την απώλεια, έρχονται σε αντίθεση με την αδιαφορία που οδήγησε στην παρακμή του. Κρατική μέριμνα, κήρυξη διατηρητέου, ιδιωτικές προσπάθειες. Τίποτε δεν στάθηκε ικανό να σώσει το Παλάς από την μοίρα του.
Μοναδική ελπίδα, η διατήρηση του θερινού σινεμά, χαρακτηρισμένου ως διατηρητέου. Η ταράτσα του, σημάδι καλοκαιρινών βραδιών και δροσερών προβολών, ίσως να χαθεί, αφήνοντας ένα κενό στους λάτρεις της ατμόσφαιρας του παλιού σινεμά. Με το κλείσιμο του Παλάς, το Παγκράτι μένει με ένα μόνο χειμερινό σινεμά, το Village Cinemas.Το τέλος μίας εποχής έρχεται, φέρνοντας μαζί του ερωτήματα για το μέλλον, την μνήμη και την αξία της διατήρησης.