Το Blaxploitation είναι ένα είδος ταινίας που μαζί με το Grindhouse είδος εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο όρος, από της λέξεις "black" και "exploitation", επινοήθηκε τον Αύγουστο του 1972 από τον Junius Griffin, τότε πρόεδρο του παραρτήματος του Beverly Hills-Hollywood NAACP.
Μια από της πολλές blaxploitation ταινίες είναι και αυτή , το One Down, Two to go (1982) σε σενάριο και σκηνοθεσία του θρυλικού του είδους αυτού ,Fred Williamson και με πρωταγωνιστές των ίδιο μαζί με όλη την αφρόκρεμα ηθοποιών του είδους αυτού, Jim Brown, Richard Roundtree και Jim Kelly. Αυτή είναι η τρίτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν οι Williamson, Brown και Kelly, μετά το Three the Hard Way και το Take a Hard Ride. Ο Williamson, ο Brown και ο Roundtree θα επανενωθούν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αργότερα στο Original Gangstas.
Η ταινία είναι λοιπόν μια καταστροφή που καταλήγει να είναι τόσο βαρετή. Δεν είναι η μεγαλύτερη ιστορία εκδίκησης που έχει ειπωθεί ποτέ σίγουρα. Οι τσακωμοί είναι άσχημα συναρμολογημένοι και το όλο θέμα κινείται με ρυθμό λιγότερο από σαλιγκάρια. Υπάρχει ένα κομμάτι στις τελικές σκηνές όπου ένας χαρακτήρας σιγά-σιγά σκαρφαλώνει γύρω από ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο αναζητώντας τους κακούς για κάτι που φαίνεται σαν ένα καλό 10λεπτο, όταν το μόνο που θέλουμε πραγματικά είναι λίγη δράση. Μια σπατάλη ενός εκπληκτικού καστ.
Προκειμένου οι αγώνες να φαίνονται πιο αυθεντικοί κατά τη διάρκεια του πλασματικού τουρνουά πολεμικών τεχνών στο άνοιγμα της ταινίας, είναι στην πραγματικότητα πραγματικές και μη σκηνοθετημένες, ο νικητής κάθε αγώνα πληρώθηκε 500 $ και ο ηττημένος 100 $.