Τα νησιά του Ελληνικού Κινηματογράφου Μέρος 1o
Η Υδρα του Μιχάλη Κακογιάννη είναι ασπρόμαυρη, μελαγχολική, φτιαγμένη από ανομολόγητα μυστικά και μικρές ανθρώπινες ιστορίες, ένα «κορίτσι με τα μαύρα» από μόνη της, πανέμορφο, αγέρωχο, βαθιά πληγωμένο, παγιδευμένο μέσα σε ένα χωροχρόνο που ορίζεται από το ελληνικό φως για να «φωτίσει» τις σκιές μέσα από τις οποίες αναδύεται κάθε φορά πιο τραυματισμένη η επιθυμία για φυγή.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μιχάλης Κακογιάννης φυλάει τις μοναδικές στιγμές ευτυχίας για την ηρωίδα του, όταν αυτή είναι εγκλωβισμένη μέσα στο περασμένης αίγλης αρχοντικό ξενοδοχείο, με τα παράθυρα κλειστά αλλά τα αυτιά ανοιχτά στη δυνατή βοή που έρχεται απ’ έξω.
Κάθε φορά που η κάμερα βρίσκεται έξω, στα πλακόστρωτα του νησιού, στα καφενεία ή στο ανοιχτό πέλαγος, μια ολόκληρη κοινωνία δείχνει το πιο αποκρουστικό πρόσωπό της πάνω στην ανθρώπινη αδυναμία – μια αντίθεση που κάνει την Υδρα να φαίνεται ακόμη πιο όμορφη, γραφική και εκθαμβωτική μικρογραφία μιας Ελλάδας που πενθεί κάθε δευτερόλεπτο τη μοίρα του να «μαθαίνεις να μην έχεις όνειρα».
Οταν η Μαρίνα αρνείται πως η «αγάπη είναι χαρά», λέγοντας πως «όχι σ’ αυτό το σπίτι, μας έχει ρημάξει η ντροπή, το μίσος, ο θάνατος», δεν χρειάζεται κανείς να αναρωτηθεί αν η μετεμφυλιακή Ελλάδα βρίσκει στο «Κορίτσι με τα Μαύρα» την πιο υψηλή (ακόμη και στα όρια της απόλυτης υπερβολής) μελοδραματική φωνή της, στο πρόσωπο της σπαρακτικής (σε κάθε σπασμό του προσώπου της) Ελλης Λαμπέτη όλη τη θλίψη μιας τραγικής μοίρας και στην κάθε άλλο παρά ηρωική Υδρα ίσως το πρώτο καλοκαίρι που θα μπορούσε να είναι ξέγνοιαστο… «οσο βαστάει ένας περίπατος».
«To Κορίτσι με τα Μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1956) / Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης / Μουσική: Αργύρης Κουνάδης / Πρωταγωνιστούν: Ελλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν, Γιώργος Φούντας, Ελένη Ζαφειρίου, Στέφανος Στρατηγός, Νότης Περγιάλης, Ανέστης Βλάχος, Θανάσης Βέγγος.