Η παρουσία του στον καλλιτεχνικό χώρο ήταν από τις σημαντικότερες και από τις πιο καθοριστικές, για την διατήρηση και την συνέχιση του καλού Ελληνικού Θεάτρου, μεταλαμπαδεύοντας στους νέους ηθοποιούς, τον τρόπο με τον οποίο θα ενσαρκώνουν τον κάθε ρόλο χωρίς υπερβολή και ανεμελιά, αλλά με μεγάλη αγάπη και εκτίμηση προς τον εαυτό τους, προς το κοινό και κυρίως προς το επάγγελμα που επέλεξαν να ακολουθήσουν.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουλίου του 1921 και ήταν αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχε επίσης παρακολουθήσει μαθήματα στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Τρεις φορές αποκλείστηκε, την εποχή εκείνη, από το Εθνικό Θέατρο, εξαιτίας της ΕΑΜικής του δράσης και των αριστερών, μέχρι το τέλος της ζωής του, πολιτικών του πεποιθήσεων.
Εργάστηκε με το θίασο "Κατερίνα" και για πολλά χρόνια με τον θίασο Μουσούρη,ενώ το 1954 έκανε δικό του θίασο με την Ελένη Χατζηαργύρη.Οι μεγάλοι ρόλοι τον περίμεναν στο Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξε πολλούς ρόλους σε ελληνικά έργα, όπως "Υπάλληλος", "Φοιτητές",αλλά και έργα του διεθνούς δραματολογίου όπως "Βασιλιάς Λιρ", "Ριχάρδος Γ", "Εμπορος της Βενετίας",κ. ά. και βέβαια σε αρχαίες τραγωδίες, όπως "Βάκχες", "Αγαμέμνων", "Εκάβη", "Μήδεια",κ. ά.
Επίσης μεγάλη καριέρα έκανε στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο.
Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά ήταν το 1949 στην ταινία «Τελευταία αποστολή» και η τελευταία του ταινία ήταν το 1987 στις «Απουσίες». Επίσης έχει συμμετάσχει και σε μια ξένη παραγωγή μαζί με την Μελίνα Μερκούρη το 1962 στη ταινία «Φαίδρα». Μερικές κινηματογραφικές του δουλειές ήταν «Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές», «Επιστροφή από το μέτωπο», «Όπου φτώχεια και Φιλότιμο», «Δύο κόσμοι», «Μια γυναίκα κατηγορείται», «Επιστροφή από το μέτωπο» κ.α.
Για δώδεκα χρόνια ήταν διευθυντής και δάσκαλος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και για ένα διάστημα, από το 1991, διετέλεσε, πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου.