Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου (1977). Η Αισθητική της Αναρχίας, το να ζεις δηλαδή σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες της ελεύθερης βούλησης σου, χωρίς κανένα εξωτερικό πρόσκομμα, είναι μία θεματική που απασχόλησε τη μεγάλη οθόνη, από την πρώτη εκείνη στιγμή που καταπιάστηκε μαζί της το τρομερό παιδί του παγκόσμιου κινηματογράφου, Λουίς Μπουνιουέλ (1900-1983). Ελεύθερα μεταφέροντας το μυθιστόρημα του Πιερ Λουίς "Η Γυναίκα Και Το Νευρόσπαστο" (1898), ο Ισπανός σουρεαλιστής, στα 77 του χρόνια, αποδεικνύει την ακούραστη εικονοκλαστική του έκφραση και το μοναδικό του χιούμορ. Το πανέμορφο απόσταγμα όλης της ζωής και της πορείας του, όπως πάντα χλευάζει τη λογική, λατρεύει τα όνειρα και περιφρονεί αστικούς τρόπους και σύμβολα.
Ο Μπουνιουέλ εξέφρασε στο έργο του -με πρωτοτυπία, πάθος, ειρωνεία, εικονοκλαστική διάθεση και ρήξη προς τα ταμπού της εποχής του- την αναζήτηση του τρελού έρωτα των σουρεαλιστών καλλιτεχνών. Μέσα σε αυτόν τον έρωτα, ο μεγάλος κινηματογραφιστής βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τις ιδιότυπες αναζητήσεις της ερωτικής επιθυμίας, τους μυστηριώδεις δαίδαλους που διασχίζει για να φτάσει στον προορισμό της, στο σκοτεινό και απομακρυνσμένο αντικείμενό της.. Ο σκηνοθέτης του "Ανδαλουσιανού Σκύλου", μετά από πενήντα χρόνια κινηματογραφικής περιπλάνησης, μας αποχαιρετά με ένα ματωμένο νυχτικό και μια έκρηξη βόμβας τρομοκρατών. Ο παθιασμένος έρωτας ενός αριστοκράτη για μια νεαρή που τον οδηγεί στην ψυχική καταρράκωση και την καταστροφή. Στον κεντρικό ρόλο ο μόνιμος συνεργάτης του Μπουνιουέλ, Φερνάντο Ρέι, ενώ τον κεντρικό γυναικείο ρόλο ερμηνεύουν δύο πρωταγωνίστριες, η Carole Bouquet και
Ángela Molina. Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας & διασκευασμένου σεναρίου.
