Συνειρμικά, οι λέξεις «ελληνικός κινηματογράφος» φέρνουν στο νου μας τις «χρυσές» εποχές του ’50, ’60 αλλά και λίγο από τη δεκαετία του ’70, στην άνθιση του εγχώριου σινεμά. Οι μεγάλοι ηθοποιοί της εποχής, προσέφεραν αξέχαστες ερμηνείες, οι οποίες άντεξαν στον χρόνο και προβάλλονται μέχρι σήμερα. Εκείνη η περίοδος ήταν όντως «χρυσή», ωστόσο το ελληνικό σινεμά υπήρχε και πρωτύτερα, σε δύσκολα χρόνια, όταν οι τότε παραγωγοί και οι λίγοι, εύκαιροι, ηθοποιοί, έκαναν τις πρώτες προσπάθειες για την καθιέρωσή του.
Ένας εξ αυτών ήταν και ο Μιχαήλ Μιχαήλ. Ο ηθοποιός που σύμφωνα με τον Αλέκο Σακελλάριο, αποτέλεσε τον πρώτο «σταρ» του ελληνικού κινηματογράφου. Για τον ίδιο δεν γνωρίζουμε αρκετές λεπτομέρειες, όσον αφορά τη ζωή του, αλλά και το τέλος του. Η παρουσία του στην τέχνη συνέπεσε με εποχή πολέμων, δραματικών αλλαγών αλλά και των πρώτων προσπαθειών για να γυριστούν αξιόλογα φιλμ στη χώρα μας.
Ο Μιχαήλ Μιχαήλ γεννήθηκε το 1895 και ως έφηβος έκανε τα πρώτα, δειλά, βήματα σε θιάσους της εποχής. Αν και ήταν αυτοδίδακτος, ξεχώρισε γρήγορα για τους κωμικούς του ρόλους, τους οποίους επέλεξε να ενσαρκώσει και στις ταινίες που γύρισε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20. Πρωταγωνίστησε σε 5 ταινίες (κωμωδίες), του βωβού τότε κινηματογράφου: «Ο Μιχαήλ δεν έχει ψιλά», «Ο έρως της Κοντσέττας σώζει τον Μιχαήλ», «Ο γάμος της Κοντσέτας και του Μιχαήλ», το «Όνειρο του Μιχαήλ», και ο «Τυχερός». Συμπρωταγωνίστρια των έργων αυτών ήταν η Κοντσέτα Μόσχου. Σύμφωνα με τους τότε κριτικούς, ο Μιχαήλ Μιχαήλ ήταν ο Έλληνας Τσάρλι Τσάπλιν. Ο ίδιος ήθελε να περάσει στον κόσμο το στυλ της κωμωδίας που λάνσαρε ο τεράστιος Βρετανός ηθοποιός, καταφέρνοντας με τον τρόπο του αρκετά πράγματα, τηρουμένων των αναλογιών, σε μια Ελλάδα που μετρούσε τις πληγές της μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Σε αντίθεση με τους μεταγενέστερους «σταρ», ο Μιχαήλ Μιχαήλ δεν έλαβε την αναγνώριση που ίσως του άξιζε. Μάλιστα, μέσω του Αλέκου Σακελλάριου και της ενασχόλησής του με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, αρκεστήκαμε να μάθουμε ότι «πέθανε ξεχασμένος λίγο μετά την Κατοχή». Μέσω της δουλειάς του Σακελλάριου, σώζονται και ορισμένα ιστορικά ντοκουμέντα, από τις ταινίες που γύρισε ο Έλληνας Τσάρλι Τσάπλιν.
Από τις 4 ταινίες που γύρισε ο ηθοποιός Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, διαθέσιμα είναι στις μέρες μας τρία αποσπάσματα, όλα από το ντοκιμαντέρ του Κλέαρχου Κονιτσιώτη «Τον παληό εκείνο καιρό», όπου ο Αλέκος Σακελλάριος παρουσιάζει την ιστορία του ελληνικού βωβού κινηματογράφου. Το πρώτο απόσπασμα είναι το παρόν, χωρίς όνομα. Εντούτοις, από δημοσίευμα στο έντυπο «Σινεμά» της εποχής, που παραθέτει ο Μιχαήλ Μιχαήλ στην αυτοβιογραφία του «Η ιστορία ενός παλιάτσου», προκύπτει ότι πρόκειται για την ταινία «ο Τυχερός» (ή «Μιχαήλ ο τυχηρός»).
Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθούν και να συντηρηθούν οι ταινίες αυτές στην πληρότητά τους καθώς, μαζί με την ήδη συντηρημένη ταινία «Αι περιπέτειαι του Βιλλάρ», είναι τα μόνα σωζόμενα δείγματα του ελληνικού βωβού κωμικού κινηματογράφου!
πηγη-ellinikoskinimatografos.gr