Lonely Are The Brave (1962) :Ο ίδιος ο Kirk Douglas θεωρεί το Lonely Are the Brave ως το αγαπημένο του έργο και ο γιος Michael Douglas τη θεωρεί ως την καλύτερη ταινία του πατέρα του. Το Lonely are the Brave ανοίγει ως τυπικό γουέστερν με έναν καουμπόη να κοιμάται στο έδαφος κοντά στο άλογό του, αλλά μετά ακούμε κινητήρες τζετ και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν είναι η Παλιά Δύση, αλλά ένα σύγχρονο γουέστερν. Βασίζεται σε ένα βιβλίο που ονομάζεται Brave Cowboy του Edward Abbey. Ο Kirk Douglas ήθελε να ονομάσει αυτή την ταινία The Last Cowboy, και αυτό θα ήταν όντως καλό όνομα, όπως θα δείτε.
Ο Kirk Douglas ήταν το 1961, και είχε διαβάσει ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο “The Brave Cowboy”( «Ο γενναίος καουμπόη»), του Edward Abbey - και το επέλεξε μέσω της εταιρείας παραγωγής του, Byrna. Και η Byrna, η οποία είχε μια συμφωνία με τη Universal, ανέθεσε ένα σενάριο, στον σεναριογράφο Dalton Trumbo,ο οποίος είχε γράψει τον Σπάρτακο δύο χρόνια πριν.
Το υλικό - η ιστορία ενός σύγχρονου καουμπόη που μπαίνει στη φυλακή για να σώσει τον καλύτερο φίλο του - είναι πρωτότυπο για ένα γουέστερν και γίνεται καλύτερο όσο πάει. Ο σεναριογράφος ήταν ταλαντούχος και εργατικός.
Ο σκηνοθέτης David Miller σκηνοθέτησε με ένα ευλαβικό και εύγλωττο συναίσθημα για το τοπίο, συμπληρώνοντας την ιστορία ενός μοναχικού και με αρχές ατόμου που δοκιμάστηκε από την τραγωδία και την ορμή της άγριας ανεξάρτητης συνείδησής του. Το Lonely Are the Brave έκανε πρεμιέρα στο Χιούστον του Τέξας στις 24 Μαΐου 1962.
Πρωταγωνιστούν ο Kirk Douglas ως cowboy Jack Burns, η Gena Rowlands ως σύζυγος του καλύτερου φίλου του και ο Walter Matthau ως σερίφης που συμπάσχει με τον Burns αλλά πρέπει να κάνει τη δουλειά του και να τον κυνηγήσει. Περιλάμβανε επίσης μια πρώιμη μουσική από τον συνθέτη Jerry Goldsmith.
Ο Kirk Douglas προτάθηκε για το Βραβείο BAFTA το 1963 ως "Καλύτερος Ξένος Ηθοποιός" για τη δουλειά του στο Lonely Are the Brave και κατετάγη τρίτος στα Βραβεία Laurel για την "Κορυφαία ερμηνεία δράσης". Η Motion Picture Sound Editors, ΗΠΑ απένειμε στην ταινία ένα «Golden Reel Award» για το «Καλύτερο
Μοντάζ Ήχου» (Waldon O. Watson, Frank H. Wilkinson, James R. Alexander, James Curtis, Arthur B. Smith), με ισοπαλία με το Mutiny on the Bounty.