Ο «Πειραιάς για Ολους» παραθέτει μια μικρή ιστορική αναφορά για το Χάι-Λάιφ: Οι Πειραιώτες το γνωρίζουν ως το κτίριο της τοπικής οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από τη δεκαετία του 1980, με το ομώνυμο ουζερί και το μπαρ «Corfu» στην όψη της πλατείας.
Το μέγαρο κτίστηκε την περίοδο μεταξύ 1908 και 1912 και αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα από τα σημαντικά κτίρια εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Το ισόγειό του κρύβει ένα αρχιτεκτονικό στολίδι. Είναι ένας χώρος σινεμά και συναυλιών του Μεσοπολέμου με αρ ντεκό διακόσμηση, θεωρεία και εξώστη. Είχε την τύχη να διασωθεί από τις μαζικές κατεδαφίσεις της περιόδου της δικτατορίας και του δημάρχου της, που θεωρούσε «ανάπτυξη» την εξαφάνιση των ιστορικών κτιρίων.
Υπάρχει άλλη μία άγνωστη ιστορία: Το 1943, όταν το επιτελικό κέντρο των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής εγκαταστάθηκε στην πλατεία Κοραή, το «Χάι-Λάιφ» επιτάχθηκε και στέγασε τα κεντρικά γραφεία της γερμανικής Γκεστάπο. Μετά τη Μεταπολίτευση και για σχεδόν σαράντα χρόνια το ΚΚΕ, ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, σεβάστηκε την κινηματογραφική αίθουσα, το ίδιο και οι ιδιοκτήτες των δύο πολυχώρων που εγκαταστάθηκαν εκεί αργότερα, του «Passport» και του «Κρεμλίνου».
Ο Πειραιάς έχασε χωρίς λόγο τρεις μεγάλους κινηματογράφους του Μεσοπολέμου, οι οποίοι καταστράφηκαν με την αλλαγή ιδιοκτήτη και την ανέγερση πολυκαταστημάτων, ενώ μπορούσαν να ενσωματωθούν στα νέα κτίρια. Ηταν το «Σπλέντιτ», το «Καπιτόλ» και τελευταίο το «Παλλάς» στο Πασαλιμάνι.
