Είμαστε στη θερινή περίοδο και τα θερινά σινεμά με τις όμορφες πράσινες αυλές έχουν την τιμητική τους. Εκτός, όμως, από τους θερινούς κινηματογράφους, υπάρχουν τα drive – in, νοσταλγικά απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Τα λεγόμενα drive – in έκαναν την εμφάνισή τους ήδη από τη δεκαετία του 1930, και έγιναν μόδα -κυρίως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού- τη δεκαετία του 1950. Πρόκειται για υπαίθριες γιγαντοοθόνες, στις οποίες είχες πρόσβαση με το αυτοκίνητο, μέσα από το οποίο παρακολουθούσες και την ταινία. Πρόκειται για μία μόδα που, δυστυχώς, με τη πάροδο του χρόνου ξεχάστηκε, αν και έχει αρχίσει να αναβιώνει, κυρίως στο πλαίσιο κάποιων φεστιβάλ. Τα «drive in» σινεμά- όπου οι θεατές μπαίνουν με το αυτοκίνητό τους και παρακολουθούν την ταινία από αυτό- είναι δημοφιλή στις ΗΠΑ.
Το Drive in Σινεμά είναι μια τάση που ήρθε από την Αμερική και έγινε μόδα και στην Ελλάδα τις δεκαετίες του '70 & '80. Σταδιακά εγκαταλείφθηκε από τα μέσα του '80 λόγω της εμφάνισης της βιντεοκασέτας και έτσι τα ελληνικά drive-in σινεμά (μεταξύ των πιο γνωστών το «creta drive», αυτό στην Αμμουδάρα και το σινεμά στη Μαλακάσα) να παρακμάζουν.
Το drive in σινεμά της Μαλακάσας «πρωταγωνιστεί» και σε βίντεο – παραγωγή του haanity, με πλάνα που έχουν τραβηχτεί από drone. Αν και ο χώρος είναι άδειος και παραμελημένος, με αποτέλεσμα έναν ιδιαίτερο «στοιχειωμένο» αέρα, μεταφέρει σίγουρα σε αυτόν που τον βλέπει ένα «άρωμα» μιας άλλης, περασμένης εποχής.
Τα σινεμά drive in, τα γνωρίσαμε, κυρίως, από τις παλιές αμερικάνικες ταινίες, ιδίως από αυτές που αναφέρονταν στα 50ς !!! Σε αυτές τις ταινίες ήταν "συνυφασμένα" με την ... "απελευθέρωση" της νεολαίας από τα "στεγανά" του οικογενειακού περιβάλλοντος : Ο "μοντέρνος" νέος που διαφωνεί συνεχώς με τους γονείς του, ακούει ροκενρόλ, παίρνει το αμάξι του μπαμπά [ξέρετε, αυτά τα 50ς μοντέλα], βάζει στη θέση του συνοδηγού το κορίτσι του και ... πάνε μαζί στο drive in σινεμά !!!Αν και τα drive – in ήταν ιδέα του Ρίτσαρντ M. Χόλινγκσχεντ Τζ., ενός νεαρού από το Νιου Τζέρσεϊ, ένα από τα πρώτα drive-in που έχουν καταγραφεί ήταν το σινεμά Theatre de Guadalupe στο Νιού Μέξικο, όπου υπήρχαν θέσεις τόσο για καθήμενους, όσο και χώρος για αυτοκίνητα. Το σινεμά άνοιξε τον Απρίλιο του 1915.
Ο Χόλινγκσχεντ θεωρείται ο «πατέρας» του drive-in. Θέλησε να διαφημίσει με αυτόν τον τρόπο τη μάντρα αυτοκινήτων του πατέρα του, ενώ θέλησε να βρει μια αναπαυτική λύση για να βλέπει ταινίες η εύσωμη μητέρα του, η οποία δεν χωρούσε στα καθίσματα των συμβατικών κινηματογραφικών αιθουσών.
Αρχικά τέντωσε ένα μεγάλο πανί ανάμεσα σε δέντρα, έστησε μία μηχανή προβολής στην οροφή του αυτοκινήτου του και τοποθέτησε ένα ραδιόφωνο πίσω από την αυτοσχέδια οθόνη. Έπειτα από πολλές δοκιμές ικανοποιήθηκε από το αποτέλεσμα και στις 6 Αυγούστου 1932 κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα εγκαινίασε τον πρώτο κινηματογράφο drive-in.
Το πρώτο drive in άνοιξε στις 6 Ιουνίου του 1933. Οι θεατές πλήρωσαν μόλις 25 σεντς ανά αυτοκίνητο και ανά θεατή και η ταινία που παρακολούθησαν ήταν η βρετανική κωμωδία Wives Beware.