Τους μεγάλους ήρωες της βιντεοκασέτας όλοι τους λατρέψαμε.
Όποιος πει ότι έστω και μια φορά στη ζωή του δεν έχει κολλήσει με κάποιο έπος του Στάθη Ψάλτη, του Σωτήρη Μουστάκα, του Κώστα Βουτσά ή του Κώστα Τσάκωνα είναι θρασύς και ψεύτης. Όποιος πει ότι δεν έχει γονατίσει με μεμονωμένες έστω σκηνές – ατάκες από τα “διαμάντια” καλτίλας των δεκαετιών του ’80 και του ’90 πουλάει παραμύθι.
Πέρα όμως από τα μεγάλα ονόματα, τους πρωταγωνιστές των συγκεκριμένων ταινιών που λατρεύτηκαν από τους σημερινούς 40άρηδες, υπήρξαν και κάποιοι αξέχαστοι κομπάρσοι.
Κάποιες μεγάλες φυσιογνωμίες που αν και εμφανίζονταν λίγο αποτυπώθηκαν στο μυαλό μας.
Όπως η Μαρία Δαβιδοπούλου! Υποδυόμενη πάντα την “τροφαντή” κοπέλα που (στο πνεύμα μιας άλλης εποχής) την πείραζαν όλοι για τα κιλά της, αποτέλεσε χαρακτηριστική μορφή της βιντεοκασέτας. Και χωρίς να χρειάζεται στις περισσότερες περιπτώσεις να πει παραπάνω από 2-3 ατάκες, πρωταγωνίστησε σε σκηνές που έμειναν αξέχαστες. Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν
Ένα μικρό έπος! Συνοδευόμενη από τους γονείς της, περιμένει στο σπίτι του Στάθη Ψάλτη ως νύφη-έκπληξη. Ζητάει έξτρα νεραντζάκι με ναζιάρικη ερώτηση “θεία, έχει κι άλλο”; Και μετά το παραλήρημα του απελπισμένου γαμπρού (με επτά χαστούκια και ατάκες όπως το “βλέπω το πρόσωπο στον κ…ο και τον κ…ο στο πρόσωπο”) όχι μόνο δεν πτοείται, αλλά στυλώνει τα πόδια και αναφωνεί την ώρα της αναχώρησης:”Μπαμπά, μ’ αρέσει, τον αγαπώ”…
Ως αθεράπευτη καψούρα του Μπίλια, τον παρακολουθεί παντού. Ούτε ένα μπιλιαρδάκι δεν τον αφήνει να παίξει με την ησυχία του. Όταν τον φλερτάρει λοιπόν με πονηρό σπατουλάρισμα σε κουταλάκι κι εκείνος εκμυστηρεύεται τον μπελά που έχει βρει στον Σταμάτη Γαρδέλη, ο τελευταίος αναλαμβάνει να τον γλιτώσει: Με εκούσια στραβοστεκιά-γιαούρτωμα και φανταστική διαπίστωση” ρε τσόγλανε, με λέρωσες”…
Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω
Μέλος της πολυπληθούς παρέας που έχει στριμώξει ο χαριτωμένος ταρίφας στο ταξί, αποτελεί έναν (ακόμη) λόγο εκνευρισμού για τον Στάθη Ψάλτη. Πριν το πάρει απόφαση λοιπόν ότι δεν γλιτώνει το στριμωξίδι και αρχίσει να τραγουδάει, η αποπνικτική τοποθέτηση του στήθους της πάνω στο κεφάλι του προκαλεί ασφυξία. Και μαζί ατάκα-μνημείο απελπισίας, “τράβα το β…ί σου πιο πέρα, μεγάλωσα, δεν θέλω άλλο γάλα”…
Με τη λήξη του κηρύγματος από τον πατέρα-Γκομένιο δεν μένει ικανοποιημένη από την ομαδική προσευχή. Περιμένοντας ν’ αποχωρήσουν οι άλλες, “απαιτεί πριβέ” ευλογία από τον στυλίτη στη σκηνή του. Κι όταν εκείνος αρνείται, τον απειλεί ότι θα γκρεμίσει την κολώνα, προκαλώντας την οργισμένη αντίδρασή του και τη διαπίστωση πως η παρομοίωση, “καταραμένος όφις” δεν ήταν ακριβώς επαρκής για τα κυβικά της.
Μήτσος ο ρεζίλης
Παντρεμένη με πελάτη γραφείου συνοικεσίων που πιάστηκε… κότσος, τον έχει οδηγήσει στην απελπισία. Τον αναγκάζει σε κάθε συνάντηση με τον ιδιοκτήτη, Σωτήρη Μουστάκα ν’ αναρωτιέται “γιατί μου το κάνατε αυτό”; Και γονατίζοντας σε λίγα λεπτά έναν κεσέ λουκουμάδες, έναν δίσκο γλυκά κι ένα (ολόκληρο) κοτόπουλο, δικαιώνει την μελαγχολική διαπίστωσή του σε προηγούμενη σκηνή, “τριαντάφυλλο μου δώσατε, πλάτανος μου βγήκε”…