Ο Russel Crowe απέκτησε τη φήμη κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της ταινίας και κέρδισε επαίνους και ένα Όσκαρ για την ερμηνεία του. Ο Russell Crowe, ο οποίος για την ταινία υποχρεώθηκε να χάσει 23 κιλά και να κάνει πέντε ώρες γυμναστική την ημέρα. Ο απροσδόκητος θάνατος του ηθοποιού Oliver Reed κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας απαιτούσε τόσο ψηφιακό χειρισμό όσο και δραστική επανεπεξεργασία του σεναρίου.
Τις δύο δεκαετίες από την κυκλοφορία του, το Gladiator (2000) έχει συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό θαυμαστών και αρνητών. Ενώ οι πρώτοι επιβεβαιώνουν το θέαμα της επικής ηρωικής τραγωδίας, οι δεύτεροι επικρίνουν την παλινδρόμησή της σε μια συναισθηματική ιστορία για τον πατριωτικό μοχισμό. Αν και αυτά τα παράπονα έχουν προφανή αξία, είναι πολυτέλεια να παραπονιόμαστε για αυτήν την ταινία σήμερα. Σε έναν κόσμο όπου ο εμπορικός κινηματογράφος είναι είτε υπερήρωες που σώζουν τον κόσμο είτε το δέκατο ριμέικ ενός κλασικού είδους της δεκαετίας του 80, η τεράστια κλίμακα και η πρόθεση του «Gladiator», να αφηγηθεί μια πιο συμβατική εκδικητική τραγωδία που έχει ανυψωθεί σε μυθικό καθεστώς, θα έπρεπε να είναι από μόνη της αιτία για σεβόμενος το με παιδική απορία. Πράγματι, είναι ένα παράδειγμα μιας ταινίας που είναι μια άσκηση σε όλα τα βασικά της δημιουργίας ταινιών που γίνονται στην τελειότητα, από ένα υπέροχο οπτικό στυλ που προσθέτει μια μοντέρνα, λιγότερο τρελή γεύση στη ζωντάνια των ταινιών με σπαθί και σανδάλια της δεκαετίας του '50 σε μια πλοκή που είναι ρυθμισμένη και δομημένη έχοντας κατά νου ότι κανείς δεν μένει πίσω και που εξασφαλίζει συνεχή ίντριγκα.
Ο «Μονομάχος» του Ridley Scott είναι ένα επικό αρχαίο ρωμαϊκό ιστορικό δράμα αριστούργημα. Ένα επικό είδος με την ιστορία ενός Ρωμαίου στρατιώτη που προδίδεται, χάνει τα πάντα και πωλείται ως σκλάβος, μόνο για να επιστρέψει ως μονομάχος, οδηγούμενος από εκδίκηση για τη δολοφονημένη οικογένειά του. Η αναδημιουργία της Αρχαίας Ρώμης είναι υπέροχη με όλα τα υπέροχα κτίρια και την ατμόσφαιρά της.
Ο Ridley Scott δείχνει με επιτυχία όλη τη λαμπρότητα και το μεγαλείο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με τα πολιτικά της προβλήματα και τη στρατιωτική πειθαρχία, την αγάπη και την προδοσία, το μίσος και τη ζήλια. Τα κοστούμια, τα όπλα, οι πανοπλίες, τα στηρίγματα και τα σκηνικά ταινιών είναι επίσης εξαιρετικά καλοδουλεμένα και δίνουν μια εξαιρετική απεικόνιση της Αρχαίας Ρώμης. Ο διάλογος της ταινίας είναι εγγράμματος και ποιητικός και έχει πολύ εμβληματικές αξέχαστες ομιλίες.
Ο John Mathieson προσφέρει πολύ υπέροχη κινηματογράφηση. Ο χορογράφος των σεκάνς δράσης ήταν εξαιρετικός. Το σκηνικό που χρησιμοποιείται στην ταινία είναι εξαιρετικό. Η σύγχρονη τεχνική της κάμερας έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη βαρβαρότητα των ενεργειών των μονομάχων και την αιματοχυσία. Η κάμερα του John Mathieson δεν είναι ποτέ επιδεικτική, αλλά πάντα βρίσκεται στο σωστό μέρος για να πιάσει τη δράση. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό, μια ασύλληπτη χορογραφία ανδρών, όπλων, αρμάτων και άγριων ζώων μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.
Το σενάριο της ταινίας είναι πολύ καλά γραμμένο και η πλοκή είναι πολύ εύκολη στην παρακολούθηση. Υπέροχη αφήγηση. Η υποκριτική είναι φοβερή. Το καστ είναι πολύ λαμπρό στους ρόλους τους.
Ο Russel Crowe είναι λαμπρός στο ρόλο του Μάξιμου, του Ρωμαίου στρατηγού που έγινε σκλάβος, που έγινε μονομάχος και που αψήφησε έναν αυτοκράτορα. Μπορούμε ακόμα να οραματιστούμε τον Russell Crοwe ως έναν πραγματικό αρχαίο Ρωμαίο μονομάχο. Ο Joaquin Phoenix είναι φανταστικός στο ρόλο του ως δόκιμος και διεφθαρμένος Αυτοκράτορας Κόμοδος. Ο Joaquin Phoenix υποδύεται πράγματι έναν μεγάλο κακό, καθώς δίνει ένα μεγάλο βάθος σε ορισμένες ευάλωτες ή εύθραυστες πλευρές του Commodus και αφήνει την αδίστακτη φύση του χαρακτήρα του να ξεφύγει αμέσως.
Ο Richard Harris ήταν τέλειος στον ρόλο του ως Marcus Aurelius. Η Connie Nielsen ήταν πολύ καλή στην ερμηνεία της ως Lucilla που η ίδια διχάστηκε ανάμεσα στην πίστη στον αδελφό της και στο να κάνει αυτό που είναι σωστό. Ο Oliver Reed ήταν πολύ σπουδαίος στο ρόλο του Προξίμου, του εκπαιδευτή των μονομάχων. Ο Hans Zimmer κάνει εξαιρετική δουλειά στη σύνθεση όμορφης μουσικής που αποτυπώνει τον τόνο της ταινίας. Το τραγούδι, "Now We Are Free" της Lisa Gerrard που παίζει κατά τη διάρκεια των τίτλων της ταινίας είναι απίστευτα όμορφο και υπνωτιστικό. Gladiator" είναι μια βαθιά, πλούσια και σχολαστικά λεπτομερής οπτική εμπειρία. Αυτή είναι ακόμα μια από τις πιο συναρπαστικές και επικές ταινίες μονομάχων που έχω δει ποτέ. Αυτό που κάνουμε στη ζωή αντηχεί στην αιωνιότητα.
Τα σκηνικά του Arthur Max αναδημιουργούν μια υπέροχη Ρώμη, αν και ορισμένες λήψεις CGI της μετά θάνατον ζωής, που κατέχουν εξέχουσα θέση στην εσωτερική ζωή του Μάξιμου, είναι πολύ σύγχρονες που θέλουν να ταιριάξουν με τον αρχαίο κόσμο.
Μπορεί το Gladiator να μην διεκδικεί δάφνες ανάμεσα σε άλλες αντίστοιχες παραγωγές, αλλά είτε έτσι είτε αλλιώς, με τα όποια ψεγάδια της, παραμένει μια αξιόλογη επική ταινία περιπέτειας και δράσης. Δεν ξεφεύγει από τις σύγχρονες mainstream καταβολές, αλλά σίγουρα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα με εξαιρετικές ερμηνείες, τόσο από τους πρώτους, όσο κι από τους βοηθητικούς ρόλους.