Η Αθήνα άλλαξε ριζικά από τη δεκαετία του '50, αλλά οι αναμνήσεις από τα σινεμά της εποχής ζωντανεύουν στο μυαλό όσων τα έζησαν. Ας θυμηθούμε τα μεγάλα σινεμά του κέντρου, όπως το Σπλέντιτ, το Πάνθεον και το Μοντιάλ, που έσφυζαν από ζωή. Ας περιπλανηθούμε στις γειτονιές και ας ανακαλύψουμε τα μικρά, ταπεινά σινεμά, όπως η Αθηναΐς στη Δάφνη και ο Θησεύς στα Πετράλωνα, που πρόσφεραν ψυχαγωγία στους κατοίκους.
Η χρυσή εποχή και η γέννηση των κατηγοριών: Η δεκαετία του '60 σημάδεψε την χρυσή εποχή των σινεμά. Ο πληθυσμός αυξανόταν, οι γειτονίες αναπτύσσονταν και οι αίθουσες πολλαπλασιάζονταν. Τα σινεμά του κέντρου άρχισαν να διαφοροποιούνται. Ορισμένοι σινεμά, όπως το Ράδιο Σίτυ και το Άττικα, έφεραν πρώτης προβολής ταινίες, ενώ άλλοι, όπως το Ιντεάλ και το Ούφα, στράφηκαν σε πιο δεύτερες επιλογές.
Κάθε γούστο και μια αίθουσα: Σιγά-σιγά, οι αίθουσες άρχισαν να εξειδικεύονται. Ορισμένες, όπως το Κάπιτολ και το Παλλάς στον Πειραιά, προβάλλονταν πολεμικές και γουέστερν ταινίες, ενώ άλλες, στην οδό Κοραή και πάνω, εστίαζαν σε αισθηματικές και κωμωδίες.
Aς αναφέρω μερικούς κινηματογράφους: Η Ατθίς στην Πατησίων, ο Άρης στην Αχαρνών, ο Αστήρ και ο Κρόνος στη Νέα Ιωνία, η Γκρέκα στο Νέο Φάληρο, η Γρανάδα στην Αλεξάνδρας, το Ετουάλ και το Κρυστάλ στην Καλλιθέα, το Ηρώδειον στη Νέα Χαλκηδόνα, ο Θησεύς στα Πετράλωνα, ο Κόσμος στους Αγίους Ασωμάτους, το Μον Σινέ στην άκρη του Βύρωνα, η Ντάλια στο Αιγάλεω, το Παλλάς στο Παγκράτι, το Πανελλήνιον στο Κουκάκι, το Σπόρτινγκ στη Νέα Σμύρνη, το Σπλέντιτ, το Χάι Λάιφ και άλλα, ονόματα παλιά κι αγαπημένα.
»Σιγά-σιγά, χτίζονται καινούργια. Οι συνοικίες αναπτύσσονται και αποκτούν τη δική τους ζωντάνια. Τα Πατήσια και οι Αμπελόκηποι καθορίζουν τη νέα Αθήνα και αποκτούν νέες αίθουσες, μεγάλες και σύγχρονες, που ξεκινούν με τόλμη στην πρώτη προβολή· αποκλειστικό προνόμιο, ως τότε, των κινηματογράφων του κέντρου. Κατά σειράν Ράδιο Σίτυ, Ελληνίς, Άττικα, Άντζελα, Άστρον, Ιλίσια. Αίθουσες με μοναδική λαμπρότητα, που θα άξιζε να μείνουν ως κειμήλια ενός νέου πολιτισμού. Τέλος πάντων…
Μια νοσταλγική ματιά: Σήμερα, τα περισσότερα από αυτά τα σινεμά έχουν κλείσει. Στη θέση τους, στέκονται άδεια κτίρια ή πολυκαταστήματα. Όμως, οι αναμνήσεις από τις γεμάτες αίθουσες, τα γέλια και τα δάκρυα, μένουν ζωντανές στις καρδιές όσων τα έζησαν.
