“Το ανθρωπάκι” είναι μία από τις αγαπημένες μου Ελληνικές κωμωδίες. Ταινία που παρά το γεγονός πως ταξινομείται ως κωμική, κρύβει έντονες δραματικές πτυχές. Ειδικότερα στην ερμηνεία του Κώστα Βουτσά, ο οποίος ειδικότερα στην τελευταία σκηνή όπου αναφωνεί τη γνωστότερη φράση της ταινίας, “Αχ βρε Κική τι με κάμεις!” με ένα ύφος έντονου καημού αλλά και ανακούφισης. Ο Βουτσάς με το αιώνιο αντικείμενο του πόθου του -μονάχα στον κινηματογραφικό κόσμο- Μάρθα Καραγιάννη, στο ρόλο του απλού πωλητή χαλιών.
Ενός ανθρώπου λαϊκού που ερωτεύεται παράφορα την Κική, η οποία έχει το ψώνιο της υποκριτικής. Και ονειρεύεται να γίνει σταρ, δίχως όμως να έχει τις ικανότητες που χρειάζεται για την πραγματοποίηση του στόχου της.
Σατιρική ταινία που διακωμωδεί το ψώνιο πολλών ανθρώπων στη δεκαετία του “60 να θεωρούν τον εαυτό τους μεγάλο δημιουργό και να φτάνουν στο σημείο να ξεπουλήσουν από περιουσίες μέχρι κτήματα για να ικανοποιήσουν το όνειρό τους.
Η Κική από τα Πετράλωνα που ζει με το όνειρο να γίνει Ελίζαμπεθ Τέιλορ, επηρεασμένη από τον κρεοπώλη της γειτονιάς (Σπύρος Καλογήρου σε έναν καλό, ευχάριστο ρόλο), αποφασίζει με την αύρα της να γίνει η νέα βασίλισσα του σινεμά.
Ο Βουτσάς ως Ευτύχης προσπαθεί να τη στηρίξει, με την αιώνια γκρίνια της μητέρας του να επεμβαίνει και εδώ.
Ίσως η πιο αγαπημένη μου από τις ταινίες του Κώστα Βουτσά, ο οποίος συνδυάζει σε πολλές σκηνές παράλληλα το δραματικό με το κωμικό στοιχείο, δείχνοντας μία πιο ουσιαστική υποκριτική ικανότητα, συγκριτικά με άλλες εύπεπτες ταινίες του.
Από τις ωραίες κωμωδίες του Ελληνικού κινηματογράφου. Ξεκινάει με γέλιο και τελειώνει με ένα ευτυχές αλλά και φορτισμένο συναισθηματικά φινάλε …
Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.
Πηγή:ellinikoskinimatografos.gr
