Αλκαζάρ (Σταθμός Λαρίσης). Η επιτομή του κινηματογράφου μιας γνήσιας, λαϊκής συνοικίας της παλιάς Αθήνας δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το θρυλικό θερινό σινεμά Αλκαζάρ. Το σινεμά επί των Δεληγιάννη 48 & Ψηλορείτη υπό την ιδιοκτησία Φίνου αποτέλεσε κάστρο -όπως σημαίνει και το όνομα του στα αραβικά- για τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Φίνος διέθετε αρκετές κινηματογραφικές αίθουσες σε Αθήνα και επαρχία με το Αλκαζάρ να αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο δημοφιλή. Έτσι όχι άδικα το Αλκαζάρ είχε χαρακτηριστεί ως το σπουδαιότερο θερινό σινεμά της Αθήνας. Οι 1800 θέσεις του γέμιζαν σε κάθε προβολή, ενώ στο πανί του προβάλλονταν ταινίες που αγάπησαν και αγαπούν γενιές και γενιές. Δυστυχώς πια δεν αποτελεί παρά μια ανάμνηση δυνατή όμως.
Τόσο τα ταπεινά όσο και τα πιο ένδοξα σινεμά των παλιών δεκαετιών της Αθήνας αποτελούν θησαυρούς ιστορίας και προσωπικών ιστοριών. Πόσα ραντεβού και πόσα χειροκροτήματα να έχουν δοθεί σε αυτά. Δυστυχώς λίγα είναι τα εναπομείναντα παλιά κλασικά σινεμά, που η νέα γενιά ίσως να μη γνωρίσει ποτέ. Κρίμα, διότι η εμπειρία του γνήσιου σινεμά δε συγκρίνεται με καμία εμπορευματοποιημένη σύγχρονη αίθουσα. Χρέος μας είναι να τα διαφυλάξουμε. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα πάτε σινεμά σκεφτείτε, αν θέλετε να είστε θεατής ή καταναλωτής και θα βρείτε την απάντηση.
Πηγές:
- https://www.protothema.gr/city-stories/article/627838/oi-kinimatografoi-pou-agapisame/
- http://www.apotis4stis5.com/vintage/15022-palioi-kinhmatografoi-athina