Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Εις μνήμην του παππού μου ΑΝΔΡΕΑ Δ. ΔΡΙΤΣΑ. Στο παρακάτω άρθρο μας θα αναφερθούμε πως ο κινηματογράφος αποτελούσε και αποτελεί ένα σπουδαίο μέσον επικοινωνίας των λαών και όχι μόνον. Είναι και ένα μέσον διδασκαλίας , μορφώσεως , ψυχαγωγίας. Ο κινηματογράφος επίσης βοήθησε και βοηθάει στην ανάπτυξη νέων επαγγελμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο ( ηθοποιών , σεναριογράφων, συγγραφέων, σκηνοθετών, ενδυματολόγων , φροντιστών, ηλεκτρολόγων και πολλών πολλών άλλων καθώς και στην διάδοση των πολιτιστικών στοιχείων της εκάστοτε χώρας (γαλλικός , αμερικάνικος, ελληνικός) .
Στην έρευνα αυτή θα μας βοηθήσει, ιδιαιτέρως το βιβλίο του παππού μου ΑΝΔΡΕΑ Δ. ΔΡΙΤΣΑ Τι είναι λοιπόν ό κινηματογράφος; Ο Γ Μπαμπινιώτης στο λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας αναφέρει τα εξής : Κινηματογράφος είναι η τεχνική της αποτύπωσης σε φιλμ εικόνων και η προβολή τους σε οθόνη από ειδική μηχανή με πολύ μεγάλη ταχύτητα εναλλαγής που να ξεπερνά την ταχύτητα του ματιού ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση της φυσικής κίνησης. Όπως λέει ο Ανδρέας Δρίτσας στο βιβλίο του που γράφτηκε περίπου το 1950, κινηματογράφος είναι συσκευή με την οποία γίνεται προβολή φωτογραφικών εικόνων σε ταχύτατη επαλληλία, ώστε να δημιουργείται στον θεατή η εντύπωση, ότι βλέπει τα εικονιζόμενα πρόσωπα και πράγματα σε φυσική κατάσταση κίνησης.
Οι εικόνες έχουν τραβηχτεί ειδικά για τον σκοπό αυτό. Ο κινηματογράφος βασίζεται πάνω στην οπτική αδράνεια του αμφιβληστροειδή χιτώνα, του οφθαλμού , που αδυνατεί να διαχωρίσει δυο επάλληλες εντυπώσεις αν δεν περάσει μεταξύ αυτών χρονικό διάστημα 1, 20 ως 1,12 του δευτερολέπτου. Για αυτό αν σε ένα κινούμενο αντικείμενο παρθούν 12-30 φωτογραφίες συνεχείς στο δευτερόλεπτο και προβληθούν με αυτή την ταχύτητα επαλληλίας, η δεδομένη εντύπωση στο μάτι, είναι ότι βλέπει το αντικείμενο να κινείται συνεχώς. Η πρώτη εφαρμογή του κινηματογράφου έγινε το 1895 από τους εφευρέτες αδερφούς Luis et Auguste Lumiere που ήταν χωρίς ήχο και ομιλία.
Ο ηχητικός και ομιλών κινηματογράφος δημιουργήθηκε το 1928. Η ομιλία στο φιλμ ακόμη και σήμερα δεν είναι αποκλειστικό εκφραστικό στοιχείο .Πρωταρχικό και εξακολουθητικά βασικό μέσο συνεννόησης και εργασίας παραμένει όχι ο λόγος αλλά η κίνηση, ο μορφασμός, η χειρονομία, δηλαδή η παντομίμα. Δικαίως η εφεύρεση του κινηματογράφου θεωρείται η 7η τέχνη Η πολυσύνθετη αυτή παντομιμική εκφραστική τέχνη επιδρά στην πνευματική , συναισθηματική , βουλητική και σωματική υπόσταση του κάθε θεατή και είναι διαφορετική σε κάθε ηλικία. Ο κινηματογράφος ήταν και είναι η απαρχή της εφευρέσεως της τηλεόρασης. Στην παρακάτω φωτογραφία αναφέρονται τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κατά τον παππού Ανδρέα. Τα οποία θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.
Σε κάθε άρθρο μας θα υπάρχουν φωτογραφίες από το βιβλίο του .
Αρθογράφος : ΑΝΤΙΓΟΝΗ Α.ΔΡΙΤΣΑ