Ο Charles Dickens ήταν Βρετανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, συντάκτης, εικονογράφος και κοινωνικός σχολιαστής που έγραψε αγαπημένα κλασικά μυθιστορήματα τα οποία μεταφέρθηκαν και στον κινηματογράφο ,όπως Oliver Twist, A Christmas Carol, Nicholas Nickleby, David Copperfield, A Tale of Two Cities και Great Expectations.
Το Χόλιγουντ εισήγαγε μια άλλη στροφή στο γιορτινό έργο του συγγραφέα με την κυκλοφορία του Νοεμβρίου 2017 του The Man Who Invented Christmas, με πρωταγωνιστή τον Dan Stevens ως Dickens και τον Christopher Plummer ως τον διάσημο φανταστικό χαρακτήρα του Ebenezer Scrooge.
Πώς επηρεάζει ο Charles Dickens τον κινηματογράφο; Οι σκηνοθέτες του πιστώνουν ότι εφηύρε μερικές από τις βασικές τεχνικές του σύγχρονου κινηματογράφου (το μοντάζ, το κοντινό πλάνο, το πλάνο παρακολούθησης) στην αφήγησή του προτού υπάρξει ταινία.
Τα δεινά των φτωχών παιδιών τον είχαν πάντα μια βαθιά επίδραση σχετικά και με τη δική του εμπειρία με την απελπισία της ζωής μεταξύ των φτωχών τον είχε επηρεάσει πάρα πολύ και εμπνεύσει. Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα σε πολλά από τα μυθιστορήματα του Τσαρλς Ντίκενς είναι τα δεινά των ανεπιθύμητων και εγκαταλελειμμένων παιδιών που ζούσαν στη φτώχεια.
Τα συγκεντρωμένα έργα του Charles Dickens έχουν συγκεντρώσει αναρίθμητες κριτικές, η ελάχιστη από τις οποίες αφορά το κοινωνικό και πολιτικό τους νόημα, αλλά τι γίνεται με τις ταινίες που βασίζονται σε αυτά τα έργα; Υπάρχουν λίγοι συγγραφείς του δέκατου ένατου αιώνα που έχουν προσαρμοστεί για να κινηματογραφήσουν περισσότερο από τον Ντίκενς. Ωστόσο, αυτά τα κινηματογραφικά έργα συχνά αφήνονται ανεπαρκώς αναλύοντα.
Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για τις ντικενσιανές προσαρμογές. Οι προσαρμογές μπορούν να συγκριθούν κριτικά με το πρωτότυπο, δείχνοντας πιθανώς μεταβαλλόμενες κοινωνικές αξίες. Έτσι, εστιάζοντας στον Dickens και τις προσαρμογές του, μπορούμε να εκθέσουμε τις κοινωνικές αξίες που έχουν αλλάξει. Συγκεκριμένα, θα εστιάσω στην αυξημένη κοινωνική αποδοχή μιας οικονομικής άρχουσας τάξης. Ο Dickens άσκησε κριτική στην οικονομική άρχουσα τάξη με τρόπο που οι μεταγενέστερες προσαρμογές του έργου του δεν ήταν πρόθυμες να απεικονίσουν.
Περίπου εκατό ταινίες βασισμένες στα έργα του Dickens παρήχθησαν στη βωβή εποχή - όχι μόνο στη Βρετανία και τις ΗΠΑ αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το πρώτο που εξακολουθεί να υπάρχει - στα μισά από τα αρχικά του έξι λεπτά - είναι το Scrooge, Or Marley's Ghost, φτιαγμένο από τον μάγο της σκηνής Walter Booth στα στούντιο του R.W. Paul στο βόρειο Λονδίνο. Μια επική παραγωγή το 1901, έκανε χρήση ειδικών εφέ όπως υπερθέσεις και κινούμενες κάρτες τίτλων. Δεδομένης αυτής της οπτικής πολυπλοκότητας, ωστόσο, ο ερμηνευτής που παίζει όλα τα φαντάσματα ντυμένος μόνο με ένα μερικώς καλυμμένο σεντόνι αφήνει κάτι να είναι επιθυμητό.
Η πιο ευρηματική ταινία αυτής της περιόδου είναι η εκδοχή του D.W. Griffith το The Cricket on the Hearth (ΗΠΑ, 1909) - μια γνήσια προσπάθεια προσαρμογής μιας νουβέλας σε κινηματογραφική αφήγηση. Ο Griffith απέδωσε τα έργα του Ντίκενς ως έμπνευση για το πρωτοποριακό κινηματογραφικό του στυλ, ιδιαίτερα διασταυρούμενο από διαφορετικές σφαίρες δράσης.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Dickens ήταν ο David Copperfield το 1913, που χαιρετίστηκε για τη ζωγραφική της σύνθεση, με ορισμένες σκηνές που γυρίστηκαν στις τοποθεσίες του ίδιου του μυθιστορήματος στο Κέντις. Το σκηνοθέτησε με σεβασμό, αλλά και λαχτάρα, σκηνοθέτη Thomas Bentley και παραγωγός ο Cecil Hepworth.Ο Bentley έκανε έξι βουβές διασκευές του Dickens, η πιο καλές πρέπει σίγουρα να ήταν το Barnaby Rudge του 1915, η πιο οικονομική βρετανική ταινία της εποχής της, η οποία δυστυχώς έχει χαθεί. Το σωζόμενο βιβλίο αναφέρει εντυπωσιακά σκηνικά του Λονδίνου του 18ου αιώνα που χτίστηκε στο Walton-on-Thames.
Ο Bentley συνέχισε να κάνει την πρώτη βρετανική ταινία ήχου του Dickens το 1934: The Old Curiosity Shop, που επαίνεσε ο John Betjeman για "τις καλύτερες σκηνές του Dickens που έχουν δημιουργηθεί" και ακόμα αξέχαστη για τη δαιμονική απεικόνιση του Hay Petrie, του βαμμένου κακού Quilp.
Η τελευταία βουβή ταινία του Dickens ήταν μια προσαρμογή ενός θεατρικού έργου βασισμένου στο A Tale of Two Cities σε σκηνοθεσία Herbert Wilcox το 1925. Ο σπουδαίος ηθοποιός-μάνατζερ John Martin Harvey είχε αναλάβει για πρώτη φορά τον ρόλο του Sydney Carton στο The Only Way το 1899, αλλά βρήκε Δεν δυσκολεύτηκε να επαναλάβει την ερμηνεία του για την οθόνη όταν ήταν ένας έξοχα 62 ετών.
Από το ατμοσφαιρικό του ξεκίνημα , στο οποίο ο νεαρός Pip ξαφνιάζεται από τον δραπέτη κατάδικο Magwitch, το Great Expectations (1946) δείχνει την υπέρτατη εμπιστοσύνη του σκηνοθέτη του, David Lean. Ο Lean είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για το αριστούργημα του Ντίκενς αφού είδε μια σκηνική εκδοχή γραμμένη από έναν σχετικά άγνωστο ηθοποιό τότες: τον Alec Guinness. Οι μεγάλες προσδοκίες έδωσαν στον Guinness τον πρώτο ρόλο στη διακεκριμένη κινηματογραφική του καριέρα, αλλά είναι ο John Millls που πρωταγωνιστεί ως ενήλικος Pip, γκρεμίζοντας τις σκονισμένες κουρτίνες μιας ερειπωμένης παλιάς έπαυλης για να πλημμυρίσει το φως, σε μια κορυφαία σκηνή που με κάποιο τρόπο αντανακλούσε την αισιοδοξία ενός βρετανικού λαού που ήταν πρόθυμος για αλλαγή.
Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα το Oliver Twist του Lean ήταν μια εντελώς πιο σκοτεινή πρόταση. Τώρα που θεωρείται ευρέως η σπουδαιότερη από όλες τις ταινίες του Dickens, κατά την κυκλοφορία της αποτέλεσε αντικείμενο έντονης διαμάχης. Ολόκληρες ταραχές σημειώθηκαν σε έναν κινηματογράφο του Βερολίνου και η ταινία απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ για αρκετά χρόνια, τελικά προβλήθηκε με περικοπές. Γιατί; Επειδή η απεικόνιση του «Εβραίου» Fagin από τον Alec Guinness, βασισμένη ακριβώς στο πρότυπο της αρχικής εικονογράφησης του George Cruickshank, κατηγορήθηκε ως αντισημιτική. Αυτό ήταν ίσως αναπόφευκτο τόσο σύντομα μετά τις αποκαλύψεις του ολοκαυτώματος και τη φρικτή απεικόνιση του για το πού μπορούν να οδηγήσουν τα φυλετικά στερεότυπα.
Ο Dickens μνημονεύεται ως ένας από τους σημαντικότερους και πιο σημαντικούς συγγραφείς του 19ου αιώνα. Μεταξύ των επιτευγμάτων του, έχει επαινεθεί για το ότι παρείχε ένα έντονο πορτρέτο της κατώτερης τάξης της βικτωριανής εποχής, που βοήθησε να επιφέρει κοινωνική αλλαγή.